نمایش›نردبان

روز پنجشنبه این نمایش را دیدم....می تونم بگم فوق العاده زیبا بود آذرماه دو سال پیش بعد از دیدن وویتسک هم حس خوبی داشتم و دوست داشتم آن را دوباره ببینم در این فاصله نمایش های خوبی دیدم مثل قراداد با مرگ استاد مودبیان، ادیپوس، دن کامیلو، سقراط، مده آ، تانگوی تخم مرغ داغ، و ...مواردی که الان خاطرم نیست اما می تونم بگم وویتسک را دوست داشتم دوباره ببینم و ...و الان بعد از دو سال، نردبان فوق العاده زیبا بود مصمم دوباره ببینم.
از لحظه ای که وارد سالن شدم دو نفر از بازیگرها در لباس خبرنگاری و فیلمبرداری با دوربین شان که زوم روی تماشاگران در حال ورود بودند توجهم را جلب کرد و بعد دیدم همه ی بازیگران در میان تماشاگرانند و از میان آنها به روی سن می رفتند....من کجا بودم؟ آنها در میان ما بودند و جزوی از اجتماع ما....یا ما در میان آنها بودیم ؟؟؟ !!!
سیاستمدار این پایین تبانی می کرد و آن بالا حرفی برای گفتن نداشت شعار بود و هیچ ... آنارشیست ، شاعر، فیلسوف ، خبرنگارو....همه و همه خوب بازی کردند و نشان دادند آنچه که حتی در امروز ما می گذرد آنچه در ما هست و آنچه از ماست که بر ماست. ....
و حتی دخترک موبایل به دست با آنکه در طول نمایش کلمه ای بر زبان نراند برایم دردناک ترین بخش ماجرا بود و حتی اون قسمت که با پخش اون موسیقی زیبای آلمانی در پایان ، تک تک بازیگران به روی صحنه آمدند ؛ دخترک موبایل بدست همچنان در نقش خود در برابرم ایستاد سر به زیر و موبایل به دست و من همانطور که کلمه ای از او نشنیدم برای لحظه ای حتی در پایان هم نگاهش و چشمانش را ندیدم اما با تمام وجودم حسش کردم و هنوز به او فکر می کنم به او که اینهمه در همه جا می بینم...
کار فوق العاده زیبایی بود ...افسوس که مهاجران را در آذرماه از دست دادم
دست شما درد نکنه آقای خامنه ای و بی نهایت سپاسگزارم از تلاش همه گروه تان....