نمایش›پدر

سلام
نمایش رو در تاریخ 22 آذرماه دیدم.
موقع خروج از سالن که البته کمی هم با عجله بود (به دلیل اینکه سانس ما با تاخیر شروع شد و گروه نمایش بعدی منتظر تحویل سالن بودند)، حس رضایت داشتم. برآیند عوامل، برآیند مثبتی بود.
من رفته بودم تا تجدید دیداری با صداپیشگان محبوبم داشته باشم که این مهم، به خوبی برآورده شد ولی، نمی تونم از گفتن بعضی کاستی ها چشم پوشی کنم.
ضمن تشکر بسیار از کارگردان محترم و کلیه ی عوامل اجرایی، اول نقاط مثبت رو تعریف کنم:
1- موسیقی دلنشین و بجا بود. مخصوصا آواز انتهایی که به فرانسوی هم خونده می شد و فکر میکنم از خانم سلن دیون شنیده بودم اونو قبلا.
2- چه خوب که حرکت زیادی برای آقای مظلومی نوشته نشده بود چون قدرت کلام ایشون کاملا کافی بود. فقط خیلی حیف که نقششون کوتاه بود ولی به جرات میتونم بگم اثر مورد نظر کارگردان و نویسنده رو میذاشتند روی تماشاگر! یعنی بسیار موفق در انتقال آنچه برعهده شون بود.
3- استاد جلیلوند در بعضی صحنه ها، ... دیدن ادامه ›› بی نظیر و در صحنه هایی دیگر، کمی خسته. ولی کاش، ایشون بواسطه ی نقششون، نیازی به تغییر لحن و گفتار پیدا نمی کردند تا من حظ بیشتری از صدای جادویی ایشون می بردم.
شاید تنها نقطه ضعف رو بازی کم فروغ خانم سلطانی بدونم. البته من کارهای زیادی از ایشون ندیدم و ایشون رو بیشتر تلویزیونی می شناسم.
دیالوگ های جناب جلیلوند هم، بیش از اندازه ساده نوشته شده بودند که باز نمی دونم عمدی در آن بوده یا خیر!
در مجموع، به هدف اصلی خودم از تماشا رسیده بودم ولی نمایش، نتونسته بود موضوع مورد نظرش رو، یعنی بحران میانسالی و آلزایمر رو، خیلی خوب نشون بده...
راستی؛ بلیط اگر کمی ارزون تر بود، خیلی بهتر بود و مطمئنم استقبال در بین دانشجویان و جوانترها هم، بیشتر می شد.