نمایش›این یک پیپ نیست

پنجشنبه 28 دی 96: سی و ششمین جشنواره تئاتر فجر رو با دیدن این کار شروع کردم و باید بگم افتتاحیه خیلی خوبی بود برام! طراحی صحنه، میزانسن بازیگرا، مسیر داستان و همه هنر به کار رفته در این نمایش خیلی چشمم رو گرفت و واقعاً لذت بردم! من به همراه "کسی که نیست" و نبود به دیدن این نمایش رفتم و بعد از اینکه نمایش رو دیدم، برام خیلی جالب شد که من واقعاً موقع پر شدن سالن، صندلی بغلیم رو که به هوای دوتایی رفتن خریده بودم، نذاشتم کسی روش بشینه! و گفتم: "جای همراهمه!" در حالیکه همراه من کسی نبود! ... شاید هم بود اما دیدنش کار هرکسی نبود! انگار از قبل به نوعی اون درونمایه جالب و تفکر برانگیز نمایش بهم الهام شده بود. مثل جیم، ماریا، پلیس، mommy و جنازه ای که در نمایش نبودند! ... بازیگرانی که نبودند که تعظیم کنند!...بودند اما نبودند! شاید هم دیدنشان کار هرکسی نبود یا هرکس یک جور می دیدشان! ...و مایی که تماشاگر اون نمایش نبودیم! شایدم هم بودیم... "این یک پیپ نیست!" "شما تماشاگر این نمایش نیستید"... و در نهایت یاد این شعر از بیتا امیری افتادم: "در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست/می رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست/می نشینی روبه رویم خستگی در می کنی/چای می ریزم برایت توی فنجانی که نیست..." . از آقای مساوات تشکر می کنم که یک نمایش فراموش نشدنی رو برامون رقم زدن!