نمایش›این یک پیپ نیست

خوب بود.موضوعی عمیقا فلسفی،جسورانه.... نوآوری های قابل ستایش، اجرایی قابل قبول و یک ساعت و چهل دقیقه تفکر خارج از مدل های پیش فرض ذهن آدمی....آمیزه ه ای از اندیشه های فوکو،سارتر،سوسور .....که میتوان ساعت ها در مورد آن حرف زد.در مجموع حتما به دیدنش می ارزید....(پی نوشت: بازی های زبانی پیچیده، فاصله عامدانه سن با تماشاگر، حایل شیشه ای فی ما بین، موضوع سخت فهم، عدم پیروی از خط داستانی معمول،بازی های مکانی و زمانی،.... و...امکان اختلال در فوکوس تماشگر نا آماده و بی حوصله را افزایش میدهد..)

این یک نقد نیست.

۱-
بوف کور هدایت را به خاطر دارید؟ در بخش اول، راوی در زمان گذشته است و مقابل او زن اثیری است. در بخش دوم، راوی با چنگکی در طول زمان جابه جا شده و به زمان دیگری افتاده و روبروی او زن لکاته است؛ به قول همایون کاتوزیان: عکس برگردانِ همان اثیری. بوگام داسی را به خاطر دارید؟ مادر راوی. عکس برگردان دیگری از زن اثیری. پدر و عمو راچطور؟ دوقلوهایی که عکس برگردان یکدیگرند و عکس برگردان راوی. پیرمرد خنزرپنزری (پیرمرد قوزی) را چه؟ او هم عکس برگردان دیگری ست از پدر و عمو، که در پایان رمان راوی هم عکس برگردانی از او ... دیدن ادامه ›› می شود.

۲-
دو بخش بوف کور را بر هم منطبق کنید و در کف دست راست قرار دهید. این یک پیپ نیست را در کف دست چپ. دستانتان را مقابل چشمانتان بالا بیاورید. چه می بینید؟
آیا دو جیم و دو جان، شبیه دو راوی در دو زمان نیستند؟ شبیه پدر و عمو که بر سر بوگام داسی جنگیدند چطور؟
آیا ماریا شبیه زن اثیری است؟ یا زن لکاته؟ یا هردو؟ یا بوگام داسی؟ مامی چطور؟ دایه را به خاطر دارید؟ چه ارتباطی بین این عکس برگردان ها هست؟ (/نیست؟)
آیا پدر همان پیر مرد خنزر پنزری است؟ یا همان عموی راوی؟ یا راویِ مضمحل شده؟

۳-
آیا آنچه میبینیم همان است که وجود دارد؟ آیا آنچه وجود دارد قابل دیدن است؟ آنچه وجود ندارد چطور؟ آیا آنچه لمس می شود اما دیده نمی شود وجود خارجی دارد؟ آیا آنچه وجود خارجی ندارد وجود داخلی دارد؟

۴-
گاه به دنبال پاسخ که میگردیم، با پرسش های بیشتر مواجه می شویم. اینگونه است که به جای رسیدن به تفسیر، درب تاویل های جدیدتری مقابلمان گشوده می شود.

۵-
آیا منی که می بینید همان منی هستم که نوشته ام را میخوانید؟ منی که می شنوید یا لمس میکنید چطور؟ آیا منی که میبینید یک من هستم؟ نظرتان درباره منی که نمیبینید چیست؟
مَن مَنِ مَن، مَن مَنِ بی رنگ و بی تأثیر نیست
هیچ کس با مَن مَنِ مَن، مثل مَن درگیر نیست
کیست این مَن؟ این مَنِ با مَن زمَن بیگانه تر
این مَنِ مَن مَن کنِ از مَن کمی دیوانه تر؟

۶-
این یک نقد نیست. این یک اشاره هم نیست. این هیچی نیست، هر چند وجود دارد.
اگر فکر میکنید با خواندن این سطرها وقتتان را تلف کرده اید، تنها کاری که از من بر می آید پوزش است. اگر هم میپندارید وقتتان تلف نشده است، باز هم منِ دیگری هست که پوزش بطلبد. هیچ چیز آنگونه که به نظر می رسد نیست.