نمایش›یادداشتهای روزانه رویا پردیس

فکر میکنم من پشت سر شما نشسته بودم!!!

جناب مصوری بحثی در باره این نمایش ندارم اما عمیقن متاسفم که هنوز سطح فرهنگی جامعه به گونه ای است که تماشگرانی هستند وسط اجرا بلند می شوند و می روند. شما هم مقصر نیستید باید برای این فرهنگ کارهای زیربنایی کرد. تلخ تر انکه از این حرکتتان با افتخار هم یاد می کنید. اما برای شما علی الحساب پیشنهادی دارم به نظرم برای گذران وقت اگر اصرار به دیدن تئاتر دارید می توانید به تئاتر هایی مثل گلریز یا بولینگ برود اما اصرار دارم که وقتتان را به دیدن کلیپ های پی ام سی و یا رفتن وتماشای مسابقات زبیایی اندام یا چیزی در این مایه ها بگذارنید چرا که به نظر می رسد چندان آشنا نیستید با میانی دیدن تئاتر عیبی هم ندارد قرار هم نیست همه تئاتر ببیند اما وقتی می خواهید نقد کنید دیگر واقعن شوخی به نظر می رسد وقتی هنوز نمی دانید که فیلمنامه را روی صحنه اجرا نمی کنند.

درود بر شما.
1سوال داشتم:
اگر بخواهیم روی این قضیه که داریم نمایشی رو به مخاطب ارائه میدیم تمرکز کنیم پس چطور میشه طبیعی جلوش داد؟!

بهنام عزیز من منظورم این است که حتی در زندگی طبیعی هم با لحظه هایی داریم که شاید اصلا بسیار کوچک هم باشند اما دارای درام و کنش نفس گیری هستند حتی در در فضای آرام زندگی هم می توانیم با یک دیالوگ و یا حرکت و یا فضاسازی خاصی باعث جذاب تر شدن صحنه برای تماشاگر شویم. منظورم این نیست که مداوم دنبال موقعیت های درگیری و پر از کنش باشیم اما نمی شود به بهانه اینکه من دارم یک فضای آرام واقع گرایانه به مخاطب ارائه می دم هیچ گونه جذابیت سمعی و بصری روی صحنه نداشته باشم با این توجیه که زندگی طبیعی اینگونه هست.

من به عنوان مخاطب صرف هزینه و وقت می کنم تا بیام و اثر ببینم که برای نشاندن من برای یک زمان مشخص در یک مکان مشخص زمینه جذابیت داشته باشد. وگرنه خب من این زمان می تونستم با صرف هزینه کمتر یا بیشتر در جای دیگر هم تجربه کنم پس چرا تئاتر ؟؟

چون تئاتر فارق از همه جنبه های دیگرش نمایش است و یادمان نرود نمایش باید در خودش نمایشگری داشته باشد و نمایشگری بدون جذابین معنا ندارد.

ممنون از توضیحتون :)