در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش سرزمین های شمالی
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 06:32:28
امکان خرید پایان یافته
۰۶ تا ۲۴ اسفند ۱۳۹۷
۲۰:۱۵  |  ۴۵ دقیقه
بها: ۲۵,۰۰۰ تومان
قصه دختری که بعد از مرگ مادرش با اتاقی مواجه می‌شود که تمام اشیای درونش تا همین چند ساعت پیش مورد استفاده مادرش بوده و حالا همه‌چیز در همان شکل، ثابت مانده است.
سبک
درام

گزارش تصویری تیوال از نمایش سرزمین های شمالی / عکاس: پریچهر ژیان

... دیدن همه عکس‌ها ››

اخبار

›› اجرای عمومی «سرزمین‌های شمالی» آغاز می‌شود

›› پوستر «سرزمین‌های شمالی» رونمایی شد

آواها

مکان

خیابان آیت اله طالقانی، خیابان شهید موسوی شمالی (فرصت سابق)، باغ هنر، خانه‌ی هنرمندان ایران، تماشاخانه استاد عزت‌اله انتظامی
تلفن:  ۸۸۳۱۰۴۵۷، ۸۸۳۱۰۴۵۸

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
پدر چگونه شخصیتی است؟ چرا خانه و خانواده رو ترک کرده است؟ چرا ارتباط خود را با دختر قطع کرده است؟
چرا رابطه مادر و دختر قوی و صمیمانه نیست و ... دیدن ادامه ›› دختر در بی خبری از مادر به سر می برد؟
چرا شخصیت ها (حتی شخصیت های اصلی) برای ما ناشناخته باقی می مانند؟
چرا نقش همه کاراکتر های مرد را یک نفر بازی می کند؟ آیا قرار است این طور القا کند که مادر/ دختر داستان رفتار یکسانی با همه مردان دارند فارغ از شخصیت مثبت و منفی آنها؟ همه را می رانند و سپس تنهاییشان را آه می کشند؟
آیا قرار است همه چیز نمایش حذف شود و تنها یک تابلو از فقدان پیش چشم باقی بماند. قرار است فردی با مرور نیست های یک دفترچه خاطرات، متاثر و افسرده چمدان آه و افسوس های خود و اطرافیان را هل بدهد؟

روایت ساده قصه فقدان پدر و مادر، غم غربت و بی وطنی در وطن با اشک و آه و بغض برای متاثر کردن مخاطب، همه چیزی بود که من از این نمایش فهمیدم و چند پرده که جابجا می شدند و شاید قرار بود مفهومی با خود داشته باشند
چقدر سوال ذهن شما رو در گیر کرده با دیدن این نمایش ، بهتره نمایشنامه رو بخونین شاید راهگشا باشه.
۲۳ اسفند ۱۳۹۷
من چون دوست خوب شمام میخوام کمکتون کنم در هر موضوعی نیمه‌ی پر لیوان رو هم ببینید :)
:)))))
۲۵ اسفند ۱۳۹۷
شرمنده شدم
لیوانت را به من بسپار
۲۵ اسفند ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
مردی بر روی صحنه ظاهر می‌شود و از کسی می‌گوید که انگار دیگر نیست. نمایش صحنهٔ حاضرشدن یاد او و مکالمهٔ اوست با فرزندش. رؤیای مشترک آن‌ها، رؤیای ... دیدن ادامه ›› سرزمین‌های شادی است که هم‌ریشگی خواب و خیال و تمنای آن دو هم هست. سؤالی که نمایش با سکون بی‌قرار خود در ذهن تماشاگر پدید می‌آورد سؤالی است درباب جدایی، رؤیاها، و گذشت زمان. نمایش از فضای یک اتاق هتل به سرزمین‌های دوری می‌رسد، سرزمین‌هایی که تنهایی و غربت عجیبی دارند اما سرزمین خاطرات می‌تواند مکان خاصی در جغرافیای فیزیکی نباشد..پرده‌ها و صحنهٔ نمایش می‌توانند به جای در و دیوار جهانی باشند که خاطرهٔ قهرمان نمایش ما در آن گم شده است.

"هستی متلاطم"

سرزمین های شمالی داستان مواجهه با " از دست دادن" و " فقدان"هاست .ضربه و تروماهایی ناگهانی که ... دیدن ادامه ›› در چندین جای متن، ضرب‌آهنگی را بوجود می‌آورد که زنجیره وار به یکدیگر پیوند می‌خورد تا ساختار اصلی را بسازد. دختر، کاراکتر اصلی داستان در موقعیت های مشابه از رویارویی با فقدان در تلاطم قرار می‌گیرد. فقدان/نبود پدر؛ فقدان/نبود مادر؛ فقدان/نبود سرزمینی امن و موعود و فقدان/نبود شرایط بهتر تحصیل در موطن خویش؛ ترسیمِ معترضانه ای که چالشی انسانی را رقم می زند.
در کنار تمام این فقدان ها داستان با نگاهی دیالکتیکی بر چیزهایی که در عوضِ فقدان‌ها حضور دارند نیز اشاره ای دارد؛ حضور ترس، ناامنی، نگرانی، غربت.
فقدان همواره با چیزی گره می‌خورد که می‌خواهد جای خالی آن را پرکند. دختر بدنبال همان می گردد وکنکاشش در طی داستان، براساس درک جایگزینی برای فقدان است نه حتی چگونگی آن؛ برای ثباتِ هستی وجودیِ خود، که آنرا در آستانه ی فروپاشی می بیند. و دست آخر او به عشق و حضوری می‌رسد که اگه چه دیده نمی‌شود اما ماندگارست. پیوندهای درونی که با تجسد وعینی نبودن از بین نمی‌رود.این شکلی از سوگواری ست که بر هستی تاکید دارد نه بر نیستی. و بر جریان، مبتنی ست نه بر سکون و زوال. چنانکه نام سرزمین های شمالی،استعاره از همین وجودِ نادیده است.
سرزمین‌های شمالی، درتلاش ست بازتابی برای تغییرشکلِ فهمِ فناپذیری پس از مرگ باشد.هرچند به درستی به ورطه‌ی کلیشه ی استعلایی بودن نمی افتد، و بر تاثیرات بجا مانده از حضورِ فیزیکی، خاطرات، واحساس عاطفی آنرا تبیین می کند، اما با این حال، شتابزده و کم رمق ست.
شیما عرب اگرچه می خواهد متنِ مونااحمدی را با طرح گونه ای سیالیت و تعلیق، در شکست زمان و وجه رئالیستی اجرایی کند اما کاستی هایی موجود در متن، در پرداختِ شخصیت‌ها و کم عمقی و نارسایی موضوعِ محوری، اجازه ی رسیدن به تکامل و بلوغ را در صحنه نمی دهد؛ انسجامِ زنجیره هایی که برای درکِ مفهوم مورد نظر نویسنده، خارج از کلیشه ای بودن، ضروری به نظر می رسد، تا رنجِ حاصل از فقدان‌ها را به وجهی از حقیقت متصل و برای بیننده ملموس کند.
دکور و ایده‌ی طراحی صحنه با پرده‌های سفید، عنصر ِبرجسته ی اجراست که نمادی از رویا و اوهام، حقیقت ومجاز، وَ ذهنی در تقلاست، و مرزی بین زندگی و مردگی‌ می کشد. بااین حال سوگواری دختر برای از دست دادن مادر برای ارتباط نزدیکی که میان آنها به دلیل درک ذات فقدان ضروری‌ست آنقدر تصنعی‌ست که مرزی بین رخداد حقیقی و اوهام رد یابی نمی شود. و به موضوعی فرعی مبدل می شود.
ابهام اینکه مادر کی و چه وقت از دست رفته است و یادآوری این خاطرات چه زمانی ست ،در بی مرزی زمانی و مکانی غوطه ورست که شاید از جهتی تعمیم پذیری گسترده ای برای مخاطب داشته باشد اما تاثیرگذاری اش را محدود و کم اثر می کند.
جابجایی کاراکترهای مرد، تنها با یک بازیگر، القا کننده ی محدودیت و بسته بودن ذهن مادرو دختر در یک اشل مردانه‌ای است که نقش پدری که آنها را رها کرده، وکیل، مدیرهتل، پیشخدمت، ملوانی که دلبسته است،ناجی و همه وهمه تجسمی مشابه دارند و از آن ساختارِ ثابت، فراتر نمی روند. واساسا مردها در زندگی آنان، افرادی تکراری و بازیگرند. شاید استفاده از دو یا سه بازیگر مرد، رفع چنین تصوری و استفاده ی بهینه از شخصیت های فرعی را ممکن می کرد.
مونا احمدی در مقام بازیگر، گرچه مسلط ست اما مشابهت نزدیکی با بازی‌اش در نمایش بی تابستان دارد.وجهی تکراری که به نظر می رسد، ضربه های روحی و روانی برای او در صحنه، یک فرمول مشخص دارد که خروجی همه یکسان ست..با این حال، نقطه ی قوت و با اختلاف زیاد از بازیگر نقش مادر بحساب می آید.
نمایش سرزمین های شمالی، اجرایی ست که به نظر می رسد تمام تلاشش را می کند تا قابل قبول به نظر برسد، هرچند راه بسیاری تا پختگی در پیش دارد اما این تلاش قابل ستایش ست .

نیلوفرثانی
3اسفند97
شناسه خبر : 45103 | تاریخ انتشار : ۱۶ اسفند ۱۳۹۷ -درج در سایت پایگاه خبری تئاتر
والا من تلاش زیادی هم ندیدم
۲۳ اسفند ۱۳۹۷
همیشه از خوندن نقدهای شما لذت میبرم
۲۴ اسفند ۱۳۹۷
@عباس الهی عزیز می فهمم و حق میدم اگه نمایش راضیت نکرده باشه
@ماهرو جان ممنونم از لطفی که بمن داری ...از توجهت و نظرت بسیار ممنونم
۲۴ اسفند ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید