تئاتری سخت با بیان های خوب. نمایشی انتزاعی که تمرکز بالایی لازم داشت و بازیگران به خوبی از پسش برآمدند. برداشت های متفاوتی در جای جای این نمایش میشد داشت که نمایش رو جذاب میکرد.
یک نمایش ساده و مینیمال، با میزانسنهایی چشمنوار. تبریک به همۀ عوامل گروه و آرزوی موفقیت در ادامۀ راه.
اثر در ایجاد فضا نسبتا موفق بود. به نظر من، تاکید کارگردان بر بی چیز بودن نمایش و ایجاد فضا تنها به وسیله نور و لحن بازیگران هویدا بود. از بیان خوب اغلب بازیگران، به ویژه تنها شخصیت زن نمایش، میتوان به عنوان یکی از نقاط قوت اثر یاد کرد. همچنین، نمیتوان از تاثیرات بصری مینیمالیسم در طراحی صحنه و میزانسن، به عنوان دیگر نقاط قوت نمایش یاد نکرد. اگرچه لختی بالا و عدم انسجام خط داستانی، که به عقیده بنده برآمده از شیوه کارگردانی است، اندکی آزار دهنده بود. پیشنهاد میکنم تجربه دیدن این نمایش را در دو روز باقی مانده از حیاتش از دست ندهید.