وقتی از سالن اومدیم بیرون
با یک لبخند بزرگ به دوستم گفتم: حااااااااالم خوبه ...
با یک لبخند بزرگتر گفت :منم همینطور
و این همون چیزی بود که هردومون این روزا بهش احتیاج داشتیم:)
مرسی مرسی مرسی از همه
شب کم نظیری بود. از اجرا بسیار لذت بردم.
شادباش به بهادر آذری برای این که پس از چند بار تلاش بی نتیجه با پیگیری و باور سرانجام این کار رو به شکل شایسته به انجام رسوند.
سپاس از دکتر روح الله جعفری که پدرانه و دلسوز همراه گام به گام تمرین و اجرا بودن.
سپاس از رضا بهرامی٬ سارا الله یاری٬ تینو صالحی٬ مهتاب کرکوندی٬ احسان کرمی٬ آذین رئوف٬ عباس جمشیدی، یلدا عباسی و سالار دریامج و صدای دلنشین امین قاضی برای این همه انرژی خوب و حضور درخشانشون روی صحنه.
و سپاس از حضور پرشکوه تماشاگران خیرخواه و همراه این شب.
دیروز در حال برگشت از کوه تصویر "کد کامپیوتری" رو روی شیشه و در و دیوار دربند دیدم.
اول از همه اینکه خیلی ناراحت شدم در ودیوار شهر کثیف شده..بعدش اومدم نزدیک ببینم کی این کارو کرده دیدم فقط زیرش نوشته ما رو اسکن کنید! اگه اشتباه نکنم.
دوم اینکه من اگه تو تیوال ندیده بودم این تصویر کد کامپیوتری رو که اصلا نمیفهمیدم نمایش خیریه هست..
به نظرم این شیوه تبلیغاتی که بخواهین لوگوی خودتونو با درگیر کردن ذهن مخاطب ها بشناسونید در حد پروژه های بزرگ مثل رایتل هست که یک ماه فقط بیلبوردها بنفش بود...بعد یک ماه با کلی تبلیغ فهمیدیم بنفش برای رایتل هست...حتی به نظرم اطلس مال هم که تو سریال پایتخت 3 ازش حرف بود و هیچ نشونی نداد که چی هست من هنوز نمیدونم چی هست!
حرف آخر اینکه اگر پروژه ادامه دار و در حد تبلیغات وسیع هست از این شیوه استفاده کنید در غیر اینصورت خود را در محل تبلیغ معرفی یا حداقل نشونی بزارید مثل عطاویچ که در سطح شهر تبلیغ داشت معرفی نکرد خودش رو ولی زیرش کوچولو اسم سایتش رو نوشته بود.