سلام و عرض ادب
نمایش نسبتا خوبی بود اما ریتم نسبتا کندی داشت و زمان طولانی که برای تماشاچی کمی خسته کننده میشد البته راحت نبودن صندلی ها و فاصله آن ها هم بر خستگی تماشاچی تاثیر گذار بود که این ایراد بر تماشاخانه وارده نه بر گروه نمایش، بازی بازیگران میتونست بهتر باشه ولی در مجموع خوب بودند مخصوصا بازیگر نقش مادر که به خوبی ایفای نقش کردن و بازی درخشانشون در اوج داستان (یعنی قسمتی که متوجه میشه پسر خودشو کشته) کاملا به چشم میومد بنظرم نقطه ی عطف کار همین قسمت از نمایش بود،یکی از نکات مثبت این نمایش طراحی گریم و طراحی صحنه بود: طراحی گریم واقعا خوب بود در نقش دختر گریم جوری بود که کاملا منفی بودن نقش مشخص بود؛ گریم بازیگر نقش پسر هم خوب بود و جوری نبود که تفاوت سنی مادر و پسر کم بشه و این نسبت زیر سوال بره و گریم دیگر بازیگر ها هم نسبت به نقششون خوب و مناسب بود،طراحی دکور هم خوب و باور پذیر بود ولی با توجه به این که مسافر خونه قدیمی هستش بهتر بود از مبل راحتی استفاده نمیکردند،نور پردازی نسبتا خوب بود ولی میتونست بهتر باشه، موسیقی کار تاثیر خوبی در نمایش داشت.
در نهایت باید از تمامی گروه های نمایش که در این شرایط سخت با رعایت نکات بهداشتی سعی بر زنده نگه داشتن تئاتر دارند باید قدر دانی کرد.
خسته نباشید دوستان
خداقوت.
واقعا عالی و بی نظیر بود
من که عشق کردم رفتم دیدم
شما هم اگه میخوایید یه تئاتر احساسی زیبا ببینید حتما برید
نمایش خوب و روانی بود. بازی بازیگران نقش مارتا و ماریا و به خصوص بازیِ نقش مادر ( خانم فریبا نیرویی) به شدت باور پذیر و زیبا بود. فقط در بعضی قسمت ها، مکالمه های طولانی که روند داستان رو کند کرده بود، خسته کننده بود که البته شاید این قضیه برگرده به نمایشنامه.
تبریک و تشکر دارم از بازیگران و عوامل خوب نمایش و براشون آرزوی موفقیت روز افزون دارم.