چند وقت پیش یه نمایشی رفته بودم به اسم خروج ممنوع که بر اساس نوشته سارتر ساخته شده بود. در مورد اگزیستنسیالیسم بیشتر از سه چهار تا کتاب از کامو و سارتر نخوندم و این دو تا نمایش تنها نمایشایی بود که از اون فلسفه دیدم. بعد از این نمایشا تصمیم گرفتم که دیگه هیچ نمایشی رو که فلسفه وجود گرایی داشته باشه رو نرم.
در مورد خود نمایش باید بگم که یه نمایش متوسط بود.بازیا و کارگردانی سطح متوسطی داشتن.نه خیلی عالی بود و نه خیلی بد.
کارگردانی و نورپردازی میتونستن بهتر و خلاقانه تر باشن. واقعا درک نکردم که دلیل اینکه از آقایون به عنوان هنرپیشه نقش مادر و مارگارت استفاده شده بود رو نفهمیدم اصلا.به نظرم اینکار هیچ دلیلی نداشت و خانوما بهتر میتونستن این نقشا رو اجرا کنن.
نمایشنامه سوء تفاهم یک تراژدی مربوط به انسان معاصر است و طرح و بن اندیشه ی متن، مثل آثار دیگر کامو، نگاهی است بر مباحث مربوط به فلسفه ی اگزیستانسیالیسم، من جمله، آزادی انسان، پوچی و عبث بودن زندگی، دلهره هستی و دلهره انسان معاصر، موقعیت های گریز ناپذیر و… است.
اول از همه جذب پوستر کار شدم که به نظرم بسیار حرفه ای اومد، تلنگر اولیه هم خیلی خوب بود و از بدو ورود توجه رو بخودش جلب میکرد، طراحی صحنه و لباس و انتخاب موزیک خیلی دوست داشتنی بود، منم ردیف 1 بودم و با لذت یکساعت تمام خودم رو تو دل داستان دیدم
بازی ها هم کم و کسری نداشت فقط با نوع بازی مادر پیر نتونستم ارتباط برقرار کنم
فقط چرا 7 نفر تو سالن بودیم؟؟؟ یعنی اینهمه ازدهام تو سالن شهرزاد همه ش برای گذر لوطی و طوطی بوده؟! کاش از تئاتر های خوب گروههای جوان استقبال شه تا انگیزه ای براشون باشه برای ارائه کارهای بهتر
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان
6 از 10 3 ستاره شاید قیمت زیر 30 تومن و کمی تخفیف تو جذب تماشاگر حربه ی مناسبی میبود..