نمایش›سوتیراس

در ابتدای نمایش با بازی نور، موسیقی و آوای گروهی و مذهبی تصور بر دیدنِ نمایشی خاص و متفاوت داشتم(شاید دیدنِ کارهایی نظیر هاری و ژپتو توقع من را بالا برده بود)، با پیشروی نمایش، با یک نمایشنامه‌ی به ظاهر غیر خطی، بازی‌هایی خارج از استخوان بندی نمایش و نه چندان چشمگیرمواجه شدم، هیچ‌کدام از نقش‌ها توسط بازیگران پرداخت نشده بود، نمایشنامه پر از نقاط گنگ که گویی در میانه‌ی راه نوشتن سرانجام دادن به هرکدام رها شده بود، موسیقی رو بسیار دوست داشتم، نورپردازی جذاب اما دکور تا حد زیادی قابلیت مینیمال تر شدن و در عین حال جذاب تر شدن رو داشت.
برای تمام گروه آرزوی پیشرفت و موفقیت در آینده رو دارم.