نمایش›زنبور

ما عادت داریم خونوادگی پرواز کنیم"

تاتر بما هو تاتر!
یک مونولوگ کوتاه و ساده ولی حرفه ای و شریف که به شعور و وقت تماشاگر احترام میگذاره.
متن ... دیدن ادامه ›› گیرا و اجرای گیراتر. مخاطب کاملا با دنیای ذهنی یک کفترباز احساس قرابت میکنه تا جایی که وقتی به خاطر گم شدن کفترش به رئیس جمهور نامه می نویسه، باز هم درکش میکنی و رفتارش برات توجیه پذیره.
در مجموع کار به اندازه و لذت بخشی یه. قرار بود اجرای آخر باشه ولی خوشبختانه تا اواخر خرداد تمدید شد. پس ببینیدش.

پی نوشت: همون دقیقه اول اجرا ، لهجه شیرازی زنبور اشتیاقم رو دو چندان کرد. همچنین جزو چند نفری بودم که حین اجرا زنبور بهمون تخمه ژاپنی داد. (تاتر کمی تعاملی بود!) خوردیم و پوستش رو تف کردیم وسط صحنه! (ما بی نزاکت نیستیم خواست بازیگر بود😄)

درود بر شما و خسته نباشید
مونولوگ از همون اول منو گرفت از چهره بازیگر تا نحوه ایستادنش و زبان بدنش و حتی لباساش... لباس قرمز تنش و اسم زنبور و حتی دمپایی هاش
این که جمله های اول باز آخر اجرا تکرار شدن ولی با بغض و اشک فوق العاده بود
این که فضای کفتر بازی و اصطلاحاتش اینقدر درست و ظریف بود اگه تجربه این کارو هم مخاطب داشته باشه قشنگ لذت می بره
اینکه معشوقه ش رو با کفتر مورد علاقش با هم روایت می کرد و جاهاشونو با هم عوض می کرد عالی بود
بعد از مدت ها یه اجرای خوب دیدم مرسی از بچه های گروه ساره و محمد و ناصر و بقیه دمتون گرم خسته نباشید