نمایش›زیبایی گاهی زن است

امشب بعد مدت ها ی نمایش دلپذیر تو سالن شهرزاد دیدم...
زیبایی گاهی زن است کاری از سهراب حسینی ...بازی ها فوق العاده خوب بود...موسیقی زندش تو تاریکی سالن چشم ها رو میبستم منو با خودش میبرد هر جا دلش می خواست..
این نمایش منو یاد فیلم فرزاد موتمن شب های روشن انداخت.که خیلی دوسش داشتم...❤..
دمت گرم رامبد واسه تهیه یک نمایش دلنشین...
دم هومن برق نورد و بهاره افشاری گرم...
دم هنرمندان نوازنده هم خیلی گرم...❤

موسیقیش زیبا و گیرا بود اگر از فالش زدن جزئی نوازنده کمانچه چشم پوشی کنیم.
و در کل نمایش به نظر من تبادل پینگ پنگی دیالوگ های ناموزون بین دو کاراکتر زن و مرد بود. انگار به زوووور دیالوگ ها رو به خورد بازیگرها دادن که حفظ کنن و پشت سر هم ادا کنن. یعنی یک مجموعه ای در هم از حرف های فلسفی, رمانتیک, تلگرامی و چیپ, طنز و تیکه رو (که هر کدوم از این حرف ها رو از یه جایی برداشتن) با هم مخلوط کردن و بازیگر ها هم صرفا "بیان" می کنن. بازی آقای برق نورد بهتر بود به نسبت "صرفا ادا کردن دیالوگ" توسط خانم افشار.