علیرضا عباسی بازیگر- کارگردان- روابط عمومی- دستیار کارگردان

خدارو شکر می گویم که بعد از مدت ها یک نمایش به معنای واقعی دیدم و باعث شد حال دلم خوب بشه.همه چیز عالی بود. متن فاخر،کارگردانی صحیح،بازی های خوب و روان ، طراحی لباس نکو.دکور ساده اما کامل ،طراحی نور فوق العاده(باوجود محدودیت های تاتر مهراب)و موسیقی روح نواز. از بازی ها فائزه را خیلی دوست داشتم ، و صد البته فتح الله . نه بخاطر اینکه بار طنز این متن تراژیک را بردوش می کشد بلکه به این جهت بنده کاراکتر فتح الله را تنظیم کننده و بالانس ریتم بر صحنه ها می دیدم. به طور مثال بعد از شروع جنجالی با ریتم بالای صخنه اول(خواب امینه)صحنه های قوزو و شاه -امینه و ندیمه اش و میز آقامحمد خان و امینه ریتم کلی نمایش رو به نزول است ، البته این نزول المان متن های تراژیک است. تا صحنه بعد که ورود فتح االه به همراه مریم است به یک باره ریتم اوج می گیرد و هر بار باورود فتح الله این اتفاق صورت می پذیرد. آفرین به کار گردانی این اثر زیبا که برای انتخاب بازیگر این کاراکتر بهترین گزینه را بر شمرد و بازیگری را برای این نقش گمارد که مسلط به تیپ سازی است. تنها و تنها یک مورد کوچک از کل کار به دلم ننشسته . آن هم بازی آقامحمد خان سر میز شام است. شاه اقتدار،شاه اقتدار،ادب و شان دارد. آنگونه که دیالوگ می گفت وهم زمان آبگوشت می خورد هم در خور شان شاهی نیست و هم اینکه این بازی کاملا مصنوعی و قرار دادی دیده می شود. ای کاش دیالوگ گفتن و خوردن باهم تو امان نمی شد درست مثل وقار امینه بر سر میزشام. بگذریم،به قدری زیبایی های سمی و بصری این کار بالاس که نظر منفی این حقیر در خصوص آن صحنه ی مذکور به چشم نمی آید. در پایان از تمام عزیزانی که تاتر می بینن و تا به حال نمایش زیبای امینه را ندیه اند می خواهم که به تماشای این اثر بنشینن تا حال دل آن ها مثل دل من خوب خوب شود. نمایشی که بازیگرانی بی ادعا اما با کوله باری از تجربه و هدایت کارگردانشان حالا نام حرفه ای را به یدک می کشند.