12 بهمن 1396، به تنهایی به دیدن «شرقی غمگین» رفتم... مو به تنم راست شد، اشکهام جاری، یاد عشق کردم، دوباره عاشقش شدم، خندیدم، ...زندگی کردم. "یادت نره زندگی...یه وخ یادت نره زنده ای"... حرف نداشت! سجاد افشاریان و این عاشقانه خالصِ از دل برخاسته ش که خوش به دل نشست. ... و رفیقمون هومن شاهی که مرامش مثال زدنی بود.
یکبار دیدنش واقعاً کم بود ولی شاید صد بار دیدنش هم باز کم باشه... . من مدت هاست دارم تو «شرقی غمگین» زندگی می کنم ولی "من اگه یه بار دیگه به دنیا میومدم دیگه هیچوقت حساب کارایی که باید انجام بدمو بر نمی داشتم. حسابِ نباید ها رو بر می داشتم که تو جزوِ نبایدها بودی، "باید" بودیاااا...واسه من "نباید"...که کاش "باید"...کجا بودی تا حالا؟..."
علی عشقی کجا بودی تا حالا که حرفای دلای یه وری مون رو پادکست کنی؟..میشنویم، بازم "تعریف کن، تعریف کن"