سلام سال نو مبارک

پریدن از ارتفاع کم یه سوتفاهم در سینمای ماست که احتمالا به اشتباه زیادی تحویل گرفته خواهد شد! هشتاد و هشت دقیقه لوس بازی های بدون توجیه نهال را باید تحمل کنیم. فیلم موضوع مهمی ندارد و دغدغه نهال برای من قابل درک نیست. کلا همه چیز این فیلم با آدم شوخی می کند! افسوس از مجید بزرگر که وقتی نامش به عنوان تهیه کننده می آید انتظار از فیلم را چند پله بالا می برد. بر خلاف پرویز، در پریدن از ارتفاع کم ما اصلا نهال را نمی شناسیم. شاید نود درصد فیلم با کلوزآپ های نهال پر می شود اما چیزی از شخصیت او به دست نمی دهد. دلیل تصمیم های نهال چیست؟ ترس از شوهر؟ خستگی از نادیده گرفته شدن؟ ظلم محیط اطراف به او؟ کدام یک از این دلایل را در نشانه های فیلم می توان دید؟ مطلقا هیچ کدام. اصولا دلیلی برای این لوس بازی های نهال وجود ندارد و همین مساله دغدغه فیلم را سطحی و بی معنا کرده.

امیدوارم آقای رجبی در آینده فیلم های جدی تری بسازند.