عقل را در ازاى هر آنچه که نیست فدا کردم.
این روایت ساده ولی تامل برانگیزى از جامعه امروزِ ماست. و چقدر به موقع مخاطبانش را به فکر فرو برد.
واقعیت اینه که نظر من قبل از دیدن فیلم و بعد از دیدن اون خیلى تفاوت داشت، به این جهت که بعنوان شخصى که خیلى تحلیلگرایانه و تخصصى سعى میکنه فیلم ها و سریال هارو دنبال کنه، قریب به اتفاق با سینماى مستقل نتونسته ارتباط خاصى برقرار کنه البته بغیر چند مورد خاص مثل همین فیلم.
بعنوان یک مخاطب ترک زبان و تبلیغات رسانه اى که شد ترغیب به دیدن این فیلم شدم و ارتباط خاصى با داستان تونستم بگیرم که دلیلش روایت ساده و روان، متن بسیار سلیس، کارگردانی و بازى هاى راحت و واقعى با لهجه هاى درست و واقعى که از کادر نمیزنه بیرون؛ از کاراکترهای کمرنگ تر تا کلیدی تری مثل معلم و دعانویس و جیران و خود طرلان(اشکال عمده کارهاى ترکى، لهجه عجیب و غریبیه که بعضا شاهدش هستیم)، تصاویر و قاب هایی که مخاطب را چه از لحاظ فنی و چه از لحاظ بصری ارضا میکنه.
من لازم دیدم با توجه به دید منفی تری که پیش از این داشتم، برای مخاطبان مشابه خودم توضیحاتی رو اینجا بدم که حتی برای یکبار بتونن فیلم رو ببینن و ازش لذت ببرن.
با تشکر از عوامل خوب این فیلم??