این فیلم رو خیلی دوست دارم، برداشت خیلی خوبی شده از نمایشنامه زیبای تنسی ویلیامز
بازی نگار جواهریان و خانم معتمد آریا رو خیلی میپسندم در این کار به نظر من از نقاط قوت کارنامه ی هر دو نفره
اینجا بدون من از اون دسته فیلم ایرانی های جذاب و دوست داشتنی برای منه که بارها دیدمش و هر بار برام جذابه
مونولوگ های ماندگار:
"کسایی که پشت سر هم یه فیلمُ دو بار تماشا میکنن، به نظر آدمای عجیبی میان، اما این احساسیه که نمیشه به همه توضیحش داد، وقتی هنوز شخصیت های یه فیلم تو ذهنت زنده ن و دارن نفس میکشن، میتونی روی پرده به چشماشون خیره بشی، میتونی باهاشون حرف بزنی، میتونی سرنوشتشونُ تغییر بدی، اینطوری میتونی واقعیتُ به شکل خواب و رویا بازسازی کنی، میتونی توی صندلی سینما فرو بری، لحظه ای که چراغا خاموش میشن معجزه اتفاق میُفته درست تو لحظه ای که حس میکنی هیچ راهی برای فرار باقی نمونده! مهم اینه که با همه توانت بتونی ادامه بدی..
همه چی درست از همینجا شروع میشه.."