شیار 143
با تعریف های زیادی که شنیده بودم از ابتدای فیلم منتظر اتفاق بزرگ و صحنه ی تاثیر گذاری بودم. کارگردان در کنار مفهوم انتظار تا حد زیادی زندگی یک زن روستایی رو به تصویر کشیده بود ... به نظرم بازی مریلا زارعی بی نظیر بود هیچ کس مثل ایشون نمیتونست این نقش رو به این زیبایی شکل بده... یک زن روستایی با تمام سختی ها، صبوری ها، سادگی ها و حتی حجب و حیای مادرانه...
چند صحنه خیلی خوب داشت : قصه گفتن الفت، پرس و جوی الفت از آزاده، شادی الفت از برگشتن یونس،
و اما از نظر من تاثیرگذارترین صحنه فیلم صحنه ی در آغوش کشیدن یونس بود... با تداعی در آغوش کشیدن یونس در اولین روزهای زندگیش در ذهن مادر ...این دقیقا صحنه ای بود که منتظر دیدنش بودم... تا مطمئن بشم شیار 143 علاوه بر بازی های خوبش حرف بزرگی برای گفتن داشت...