همیشه کارهای هومن سیدی را دوست داشتم و از طرفدارهای پر و پا قرصش بودم ولی متاسفانه این فیلم را دوست نداشتم البته دلم نیامد گزینه دوست نداشتم را انتخاب کنم و به گزینه دیدم اکتفا کردم. از مواردی که خیلی توی ذوق میزد؛ شخصیت عصبی خسرو بود که از ابتدای فیلم حتی در ارتباط با به اهمیت ترین مسائل نمود داشت. ضمنا همانطور که سایرین هم اشاره کردند کاملا واضح و مبرهن است که داستان مربوط به چه اتفاقی است، لذا وقتی ناخودآگاه آن را با دو تئاتری که با اشاره به همین داستان اجرا شده بودند مقایسه می کردم بیشتر به این فکر میکردم که: "چه اقتباس ضعیفی"