به زیر سایه های سرد ابتذال
به گوشه ای خزیده دورتر ز هر که هست و میشناسمس
دورتر ز هر کلام سخت و وهن
دورتر ز هر شکسته خنده ای که پوشش پلید یافته است
دورتر ز خنجری که بر دل و نهاد عشق می زنند

لبالب از غرور و افتخار میشود
نگاه من به سایه شرافتی که در نگاه توست