هیچ گاه
روح هیچ کس را
نزدیکتر از او
به روح خویش
در نیافته ام
 او بود که بهتر از هرکسی می دانست ...
سعادت
در عشق است
عشق است که
رگه های حیات ما از آن جاریست
و بی آن
زندگی تنها تکرار مکرر غریزه است
که انسانها را با آن بدنهای ... دیدن ادامه ›› متحرک تمسخر آمیزشان وا می دارد
درست مثل عروسک کوکی های بیچاره ای ...
فعل بودن  را هر روز صبح، ظهر، شب
به مقدار کافی صرف کنند!
و شبها در میان ملحفه های سرد
خسته گی ها شان را به هم بپیچند!
و برای ثبت روزی دیگر کوک شوند
دوست داشتم
 مانند او شجاع باشم
و به بهانه لحظه ای عاشقانه
تمام قوانین احمقانه بشری را
یکجا زیر پاهایم له کنم!
هنوز هم نمی دانم ...
منی که در شیوه ادراک حیات
خود را هم مسلک فروغ می پندارم،
 به قدر کافی شجاع نیستم؟
یا که هنوز بهانه ای درخور
 برای خیره سر بازی
پیدا نکرده ام ...
با خود فکر می کنم
فروغ چه خوشبخت بود
که ابراهیمش گلستان بود
و گلستان کرد ... آتشی را که فروغ به جانش انداخته بود
اما ابراهیم من ... ترسو بود ...
از آتش گریخت ...
و مرا باقی گذاشت میان آتشی که خود به پا کردم
تا عمری نظاره گر سوختن
گلستان عمر خویشتن باشم
و دم بر نیاورم ...