من این فیلم رو دوست نداشتم به نظرم به مراتب ضعیف تر از ابد و یک روزه اما با بازی های بهتر , اول بگم که ابد و یک روز هم در جشنواره ای که نمایش داده شد به نظر من بهترین فیلم نبود و من برادرم خسرو و سینما نیمکت رو ترجیح میدادم
متری شیش و نیم به شکلی بود که من از کاراکتر منفی فیلم به شدت خوشم اومده بود ( که فکر میکنم اتفاقی بود و از دست کارگردان در رفته بود) و در طول فیلم با خودم میگفتم یعنی میشه این کاراکتر منفی خودشو حفظ کنه و به چیزی که در سینمای ایران کم اتفاق میفته یا اصلا اتقاق نمیفته تبدیل بشه؟ یعنی یک villain که دوستش داشته باشی و دلت بخواد موفق شه و بشه
اما نه خیر انتظار بی جایی بود , هرچه فیلم به پایان نزدیک تر میشه حالت شعاری پیدا میکنه , بارون پند و اندرز شروع به باریدن میکنه و گدایی در آوردن اشک مردم شروع میشه , چیزی که در سینمای ایران خیلی مرسومه , اینکه دل مردم رو بسوزونیم به شدیدترین و تیره و تار ترین شکل ممکن تا به فیلم امتیاز خوب بدن که به نظر من به شدت کلیشه ای و خسته کنندس , این فیلم میتونست بسیار جذاب تر باشه و با کاراتر هایی که خلق کرده بود خیلی بهتر بازی کنه و به پایان بندی جذاب و متفاوتی برسه اما کارگردان به یک روند قابل پیش بینی و تکراری رضایت داده و جاه طلبی لازم رو نداره