بعد از دیدن این مستند اولین چیز احساس هست. یک دل سیر گریستن برای خودم و کشورم و سرزمینم. و مردمان این سرزمین. و آن مرد تنها در احمدآباد.
بعدش تازه می تونی بشینی و فکر کنی.
خب حالا که شده.
و ما هنوز زنده ایم.
الآن چی کار باید کرد؟!
الزامن با تمام گفته های رستمپور همسو نیستم. بیشتر هدفم مبارزه با بت ساختن است. من به منابعی که لطف کردین گفتین مراجعه نمیکنم، چون مصدق برای من بت نیست(گرچه، آدم بیارزشی هم نیست برام، به هر روی دغدغه م نیست)
ولی چرا پاک کنید؟ شاید برای کسی مفید باشه.
راستش چندان موافق نیستم که چند تا منبع برگزیده رو معرفی کنیم. منابع ِ ضد و نقیض هستند. ترجیح میدم خاندن و برداشت کردن رو به هر فرد بسپاریم، به جای حذف موردی
دوستای عزیز این حرفها اصلا مطرح نیست واقعا. اسامی مگر در حسرت ما برای آنچه بر این منلکت رفته مهمن؟
مصدق نبود کس دیگر محمدرضاشاه نبود ایکس و ایگرگ.. متأسفانه این دیدگاه که به افراد بیش از جریانات اجتماعی اهمیت بدیم خیلی شایعه.
بت و بت سازی چیه؟
مهم ملت ایرانن که در اون واقعه تاریخی یک سیلی توسط بیگانه و با دست خودی به صورتش خورد که تمام وجودش رو در هم شکست در حالی که واقعا حق داشت سرنوشت مملکتش رو خودش تعیین کنه و رفت آنچه بر ما رفت.
والله من نمیدونم کی گفتم مطلب ایشون درسته?
دوستی به نوعی تبلیغ مستندی رو کردن، من گفتم به فلانی هم مراجعه کنید. چون معتقدم هر کس خودش باید له و علیه رو بخاند (بدون غرض ورزی) و بعد تصمیم بگیرد
شما هم لطف کردین منابعی معرفی کردین، خیلی هم خوبه، چرا به فردی ک دغدغه ش اینه کمک نشه؟
ممنون.
در هر حال ما یک مستند داریم پر از گفتههای مکتوب و غیر مکتوب افرادی که از ماجرا مطلع بودن هرکدوم به نوعی.
من مطالعه کننده تاریخ در برخورد با هر گزاره مکتوب یا شفاهی با دو حالت روبرو میشم:
یا این گزاره خبریه که باید بررسی کنم آیا راسته یا دروغ.
یا این گزاره قضاوت شخصیه که بهتره بخونم و بگذارمش کنار و بهش اصلا استناد نکنم.