اجراهای روزبه حصاری در برنامه «کارناوال» بی‌تردید از درخشان‌ترین و کم‌نظیرترین تجربه‌هایی بود که می‌توان در قالب یک برنامه نمایشی و تلویزیونی مشاهده کرد. آنچه او روی صحنه ارائه داد، تنها یک اجرا ساده نبود؛ بلکه با بازی عمیق، بدنیت قدرتمند، بیان حساب‌شده، سناریوهای سنجیده، نورپردازی هوشمندانه و موسیقی تأثیرگذار، مخاطب را در لحظه میخکوب می‌کرد.

با وجود اینکه این اجراها تنها از طریق تلویزیون و در شبکه خانگی دیده می‌شد، تأثیری که بر مخاطب می‌گذاشت کم از تجربه حضور واقعی در سالن نداشت. هر صحنه با چنان دقت و انرژی پرداخته شده بود که بیننده را برای چند دقیقه از زمان جدا می‌کرد و وارد دنیایی می‌ساخت که روزبه حصاری با قدرت و ظرافت خلق کرده بود. واقعاً حیف و صد حیف که چنین نمایش‌های فاخر و سنگینی در حضور عموم برگزار نشد و تنها عده‌ای معدود و با شرایط خاص توانستند این اجراها را از نزدیک ببینند.

خلأ چنین نمایش‌هایی با این سطح از سناریو، طراحی صحنه، نورپردازی و بازی سال‌هاست در تئاتر ما احساس می‌شود. اجراهای روزبه حصاری نشان داد که تئاتر می‌تواند هنوز هم شگفت‌زده کند؛ می‌تواند به استاندارد جهانی نزدیک شود؛ می‌تواند تجربه‌ای خلق کند که مخاطب پس از پایان اجرا برای چند دقیقه نتواند ... دیدن ادامه ›› از جایش بلند شود. این حس همان چیزی بود که در کارهای او موج می‌زد و جای آن در صحنه‌های رسمی تئاتر به‌شدت خالی است. ای کاش روزبه حصاری این اجراهای خارق‌العاده را در سالن‌های تئاتر هم روی صحنه ببرد تا ما بتوانیم این تجربه کم‌نظیر را از نزدیک لمس کنیم.

اما تلخ‌ترین بخش ماجرا قضاوت نادرستی بود که از سوی برخی تماشاگران حاضر صورت گرفت. تماشاگرانی که بی‌انصافی کردند، عظمت اجراها را ساده شمردند و رأی شایسته‌ای به این آثار ندادند. کاش این نمایش‌ها در معرض قضاوت افرادی قرار می‌گرفت که حداقل ذوق و سلیقه نمایشی داشتند، تا نتیجه‌ای رقم بخورد که در شأن توانایی‌های روزبه حصاری باشد. چراکه کیفیت اجرایی او در سطحی قرار داشت که نه‌تنها در این برنامه، بلکه حتی در مقایسه با نمایش‌های بین‌المللی نیز قابل دفاع و افتخارآفرین بود؛ نه اینکه در کنار نمایش‌های سطحی یا رپ‌گونه سنجیده شود.

در نهایت امیدوارم روزبه حصاری این نقد را ببیند و این اجراهای فاخر را دوباره روی صحنه تئاتر زنده کند. ما بی‌صبرانه منتظریم این‌بار نه از پشت قاب تلویزیون، بلکه در تاریکی سالن و از فاصله چند متری، نظاره‌گر شکوه بازی‌های او باشیم. این آثار شایسته دیده‌شدن دوباره‌اند و مخاطبان واقعی تئاتر، بی‌شک قدر چنین هنری را بیش از هر کس دیگری خواهند دانست.