متن آنتیگونه به طور سنتی یک تراژدی درباره تعارض میان قانون الهی (اخلاق/خانواده) ترجمه کرده تکنیک‌های تئاتر فیزیکالی تئاتر آوانگارد است. این رویکرد بر بدن بازیگر و حرکت تأکید دارد تا صرفاً بر مونواوگ
هدایت بازیگران هدایت عالی و بی‌نقص به معنای هماهنگی دقیق بین اجرای فردی و گروهی بوده است، جایی که هر بازیگر توانسته در عین حفظ هویت گروهی، عمق رنج آنتیگونه را منتقل کند.
سمبل یکسانی لباس‌ها نمادی از جامعه، هستند که تفکر واحدی دارند. این یکسانی، تضاد بنیادین با آنتیگونه را که فردی متمایز با انگیزه‌ای شخصی (همدلی و وفاداری خانوادگی) است، برجسته می‌کند.
لباس قهوه‌ای روشن یکدست این رنگ معمولاً خنثی، زمینی و فاقد شور و هیجان است. انتخاب آن می‌تواند نمادی از بی‌تفاوتی، خاکستری بودن اخلاقی یا دیوار بروکراسی باشد که در برابر شور احساسی آنتیگونه قرار می‌گیرد.
بدن به مثابه متن:در تئاتر فیزیکال، بدن حامل بار معنایی مونولوگ است.۲۲ نفر که حرکت هماهنگ و یا مجزای دارند، احتمالاً نه صرفاً گروهی پشتیبان، بلکه تجسم جمعی از جامعه، قدرت، یا حتی خود رنج ... دیدن ادامه ›› بوده‌اند.

تجلی رنج جمعی اجرای هماهنگ بدن‌ها می‌تواند نشان دهد که رنج آنتیگونه، اگرچه فردی است، اما در نهایت توسط جامعه نیز احساس می‌شودیا اینکه جامعه نیز به نوعی در این فقدان شریک است، حتی اگر در ظاهر با آن مخالفت کند.
این اجرا، با استفاده هوشمندانه از طراحی لباس مینیمال و یکدست برای ایجاد تضاد بصری، و اتکا به تئاتر فیزیکال (همدلی بدنی)برای انتقال احساسات عمیق، توانسته است متن کلاسیک را به چالش بکشد، در آخر اجرای وسواس گونه آن که خود این اجرا را می توان رنج تمامی بازیگران را در چهره ها بیانشان حس کرد ،مشقات یک بازیگر از دور خوانی، تمرین بدن بیان... تا اجرا رو بخوبی به معرض نمایش گذاشتند که خوده خوده تئاتر در این روزها که اکثر نمایش ها بی محتوا و پیش پا افتاده هستند باید تبریک گفت به همه گروه بخصوص کارگردان و طراح لباس و پوستر میتونم به جرات بگم یک سر گردن با اختلاف پیشرو هستید دمتون گرم