هیچ زنی (نیست) که بتواند مرا به آتش بکشد، غرق کند
شعله ور کند و خاموش کند
چون هلالی به دو نیم کند
جز تو!

گل های سرخ دمشق را، نعنا را و درختان پرتقال را
چنین دیرپا و چنین خوش
در دلم بکارد
جز تو!

( از نزار قبانی عزیز )