به نظر من دور از انصافه که کل یک آلبوم رو با یه صفت "ضعیف" نقد و یا رد کنیم. من فکر می کنم حتی کسانی که نامجو و روند فعالیت موسیقایی اش رو نمی شناسند هم می تونند با نیمی از قطعات این آلبوم (مثل: آدم پوچ، من مست، ابر اگر، دردا، بارون) ارتباط برقرار کنند و از شنیدن این قطعات لذت ببرند.

خواهش می کنم
آهنگ رضاخان که فوق العاده است. خیلی متفاوته.
و اون 5 تا کاری که اسم بردم هم حال و هوای کارهای قدیم نامجو رو داره. در مورد کارهایی که کاور کرده، یعنی قطعات (رو دست، گل ممد) نظر خود من هم زیاد مثبت نیست.
اما، از پوست نارنگی مدد آلبوم قابل قبولیه :)