چند متر مکعب حسرت
چند متر معکب عشق، بی مقدمه از عشق قرار است سخن بگوید. صحنه و ترکیبها در همان چند دقیقه ابتدایی فیلم، مخاطب را با فضا آشنا میکند. کارگاهی که مهاجران افغان در آن مشغول به کارند. کسانی که برای بقا، مجبور به کوچ شده اند. جبر جغرافیایی آن ها را اسیر کرده است. اسیر دوری و غربت. اسیر راکت، اسیر نیستی و حتی اسیر عشق. نکته ای که می توانست جور دیگر آغاز شود، داستان عشق است. عشق صابر به مرونا، هر چند از کانتینر شروع میشود و صابر با ساختن خانهای نمادین داستان عشق به مرونا و مخالفت عبدالسلام را طرح میکند، اما شاید میتوانست روایت دیگری داشته باشد. نقطه قوت دیگر داستان که ای کاش بیشتر و زودتر شروع میشد، شخصیت عبدالسلام است. عبدالسلام، کلان مهاجران افغانی است. دیالوگ های کوتاه او، هر چند می توانستند بیشتر باشند؛ اما به جا و مناسبند. فریاد او در مقابل پلیسها و دیالوگهایی که به صباحی میگوید، نقاط اوج داستانند. پایان داستان، اوج حسرت است. پایان داستان خلاصه ای از زیست مردم شریف افغان است. افغان ها که از خانه و کاشانه خود دورند و در غربت هم عزت مندانه زندگی نمی کنند، در پایان زندگی را با حسرتِ دوری از خاک به پایان می برند. دوری از خاک، خانه، خاطرات کودکی، پدیده ای پیچیده است که گویا افغان ها، آن را با پوست و گوشت و استخوان درک کرده اند.
به نظرم در کل فیلم خوبی می اومد.البته عالی نبود.
فیلم ایده ی جدیدی داشت.از بین بازیگرانش هم عبدالسلام عالی بازی کرد(مخصوصا جایی که دو دقیقه پشت سر حرف زد و توی تیزر فیلم هم هست).بقیه ی بازیگران خیلی مصنوعی بودند.مخصوصا ساعد سهیلی و رئیس کارگاه.
فیلم پایان بندی خیلی بدی هم داشت و آخراش اصلا مشخص نبود که چی به چیه.
البته نباید از مناظر زیبا و موسیقی فوق العاده ی فیلم نگفت.باعث می شد تا بیننده احساس خستگی بهش دست نده.مخصوصا موسیقی.
در کل بازم میگم فیلم خوبی بود و حتما به دیدنش می ارزه.تماشا کنید.
از یک فیلم سینمایی چه میخواهید؟ یک سینمای قصهگو که داستانی سرراست و پر تعلیق را روایت میکند یا تماشای بازیهای درخشان و طبیعی که شما را از صندلی جدا کند و به دنیای فیلم ببرد. شاید هم از آن دسته مخاطبانی باشید که از تصویرسازی چشمنواز و گرفتن قابهای زیبا لذت میبرید و تماشای یک فیلم خوشساخت، حالتان را خوب میکند. اگر هم فیلمی میخواهید که تمام گزینهها را داشته باشد پس "چند مترمکعب عشق" را از دست ندهید. فیلمی که هنگام خروج از سالن سینما بابت وقت و هزینه گذاشتن برایش ناراحت نیستید و حال خوبی به شما داده است.