مهدی ساجدی فر ادی

همواره تئاتر زبان زندگی بوده است.چه در چنین روزهای سخت و چه در خوشی ها؛رسالت هنر بیان ناگفته هاست و یادآوری گفته های فراموش شده.تئاترِ پرده خانه نَقلِ امروز و دیروز نیست.ترسیم بیم ها و امیدهاست.به نمایش کشیدن رنج و اراده ی آزادگی_زنان_در پستوهاست.زندگیِ هر روز زنان و رویاهایی ست که پشت پنجره های گِل گرفته مهجور مانده است.با تمام سختی و طعنه ها،گروه هنری مروارید چه خوش در ایفای رسالت خویش درخشیدند.آنها که چراغ هنر را روشن نگه میدارند در دل خویش خورشید کاشته اند.از نقاط قوت این اجرا می توان به تعداد قابل توجه بازیگر زن در حداکثری و ایجاد حس رئال سوژه است با تمرکز بر هدف متن.همبستگی قومیت در گستردگی درد مشترک توسط استفاده از لهجه ها.زیبایی در طراحی لباس.پایبندی به اصالت متن و بازی شاخص بازیگران به دور از وام گرفتن از اعتبار فردی آنها که تمام این ممکن نبود مگر در زیر سایه استاد سرکار خانم گلاب آدینه عزیز.با امید بهبود کیفیت صدا در اجراهای آتی برای شما آرزوی سربلندی دارم.
"و شما خواجگان،اگر روزی به راستی مرد بوده اید،در راه شوید!
و شما خانم ها، اگر به فهرستی از جیره خواران که در آنید،راضی نیستید،راه به رویتان باز است."