من درد مشترکم... مرا فریاد کن...
پرفورمنس حرفهای، موسیقی هایی که به دقت انتخاب شدن، کاستوم و طراحی لباس بینظیر و روایتی غم انگیز که روی هر نوع تماشاگری بسته به زخمی که روی قلبشونه اثر متفاوتی رو میزاره...
پیشنهاد میکنم این اثر ارزشمند رو از دست ندین♥️♥️♥️
نمایش آدیکیا با یک بازیگر و تک پرسوناژ، با امکاناتی محدود( از جمله دکور و لباس) در قالب مونولوگ با جسارتی ستودنی، جهانی را به صحنه میاورد که تعادلش بر هم خورده است.
آدیکیا برای من در حد و اندازه نمایش گرم و گیرایِ زردآلو که از قضا تک بازیگر بود و مونوگ وار، نبود اما من دوست داشتمش.
این اجرای تک نفره جدا از متن نمایش برای من بوی امید و تلاش میداد و از این جهت حسابی به دل من نشست.
شاید میشد متن نمایش ایرانیزه شود مثلا تغییراتی در اسم مکانها و زمانها و افراد.... چون موضوع نمایش در جامعه ما هم زیاد اتفاق میفتد.
پانته آ جان خدا قووت عزیزم .....به امید درخشش بیش از پیش شما
با درود و سپاس به عوامل نمایش آدیکیا
یک نمایش شسته رفته از این هنرمند جوان
باورم نشد که همهی کارهارو خودش به تنهایی انجام داده
و مثل بقیه اکیپ خدمه و حشم نداشته
کاش امثال این دسته از کارها بیشتر بشه
حال مام بهتر …
به شدت پیشنهاد میشه!