در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش تیاتر بد
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 01:29:22
امکان خرید پایان یافته
۰۴ شهریور تا ۲۱ مهر ۱۳۹۷
۱۹:۰۰  |  ۵۰ دقیقه
بها: ۴۰,۰۰۰ و ۳۵,۰۰۰ تومان  |  جزییات
بهای بلیت باکس وسط ۴۰،۰۰۰ تومان
بهای بلیت باکس های کناری ۳۵،۰۰۰ تومان
درباره یک تیاتر بد

شبکه‌های اجتماعی تئاتر مستقل تهران: اینستاگرام

گزارش تصویری تیوال از نمایش تاتر بد (سری دوم) / عکاس: پریچهر ژیان

... دیدن همه عکس‌ها ››

گزارش تصویری تیوال از نمایش تاتر بد (سری نخست) / عکاس: پریچهر ژیان

... دیدن همه عکس‌ها ››

ویدیوها

آواها

مکان

ضلع شرقی چهارراه ولیعصر (تئاترشهر)، خیابان رازی، نبش کوچه زندوکیل، پلاک ۵۰ (خیابان حافظ، خیابان نوفل‌لوشاتو، خیابان رازی، نبش کوچه زندوکیل، پلاک ۵۰)
تلفن:  ۶۶۹۷۹۷۴۱

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
منو از این تاریکی سیاه بکش بیرون

سمیرامیس بابایی

ماهنامه دنیای تصویر شماره ی 289




تئاتر بد. تئاتر خشونت است. شخصیت های تکیده و نزارش از ضعف های جسمانی و دردهای روحی بسیاری در رنج اند. آنجا که عقده حقارت به صورتِ ... دیدن ادامه ›› جنونِ آزار  سر باز می کند.

  داستان ماجرا از آنجایی شکل می گیرد که ماشین پسر و دختری (نقش دختر را بازیگر مرد دیگری به عهده دارد) در جاده خراب می شود و  پلیس سر می رسد و آنها به جای نجات  سر از اتاق بازجویی مرگ باری در می آورند. البته نمایش از همان ابتدا اشاره ی می کند که پلیس ها تبه کارانی هستند در لباس مبدل. اما شیوه برخورد،نوع بازجویی ،خشونتی که خرج می  شود، ظاهرِ ناآشنا و غریبی هم برای مخاطب ندارد. تجربه زیستی مشترکی، حاصل سال ها زندگی در مکانی مشترک! عقل سلیم هم البته تلنگر می زند که این افراد  پلیس حقیقی نیستند و گرنه کار چگونه می تواند مجوز اجرا بگیرد! اما فارغ از این مسایل تئاتر بد می تواند درباره ی خشونت و رفتارهای بیمارگون آدم هایی باشد که برای جبران عقده جذب حرفه های خاصی می شوند( بطور مثال در بعضی از کشورهایی معمولا زندانبان ها یا در نوع دهشت ناک ترش  شکنجه گران از میان این افراد انتخاب می شوند. افرادی که با حمایت قدرت می توانند در امنیت و بصورت قانونی دست به اعمال خشونت بار بزنند) شخصیت ها در کسوت پلیس این امنیت رفتاری را پیدا می کنند تا دو قربانی خود را مورد آزار اذیت های  فیزیکی و بعضا  جنسی و روحی قرار دهند . مشخص نیست که این آدم ها دقیقا از دو قربانی خود چه می خواهند و به چه منظور آنها را گرفته اند.در طول نمایش علل بروز  رفتارهای بی رحمانه ( ریشه در کودکیِ افراد  حقارت ها  و سرکوب شدگی ها ی دوره نوجوانی شان ) مطرح می شود، که شاید توسط تماشاچی درک شوداما  همدردی ایجاد نمی کند  .شخصیت ها ترحم بر نمی انگیزند بعضا کاریکاتوری خنده دار می شوند. تئاتر بد می تواند به کارهای قبلی کوشکی نزدیک باشد، دست کم سومین کار اوست با مضمون و فضایی مشابه. شهروز دل افکار هم بازیگر ثابت کارهای کوشکی کم و بیش نقش تکرار شونده ای در پیش گرفته است وی حتا  تکه کلام«حروم زاده» خود را با همان لحن همیشگی در همه کارهایش تکرار می کند! از طرفی گذشته اسفبار این آدم ها قابل حدس است . آنقدر که گویی نویسنده آن را به نقش های خود وصله کرده است. مخاطب می تواند حدس بزند که چه خواهد شنید. انگار گذشته یک سازه از پیش ساخته شده باشد.

با وجود این تئاترِ بد، یک تئاتر آزار دهنده ی خوب است. رابطه مهر -نفرتش بین شکنجه گر و شکنجه شونده، اتمسفرِ مازوخیستی- سادیستی اش و انتقال  حس جنون و خشونت شخصیت ها همگی در کنار هم کاری موفق را به نمایش می گذارد. اما خنده مخاطب در میان این خونابه ی خشونت و تجاوز و مرگ از چیست؟ آیا تماشاچی به رسم عادت  سعی در تلطیف واقعیتی دارد که با آن روبروست؟ یا به جدی نگرفتن وضعیت های جدی عادت کرده است(به این که هنوز نوبت ما نرسیده )؟
البته کوشکی زهر آبی را با روکشی از شکلات تحویل مخاطبش می دهد که بعضا سبب خلق موقعیت های خنده دار می شود ولی نه آنچه به قهقه بیانجامد!  ریتم کار خوب پیش می رود. تمرکز مخاطب کاملا بر روی صحنه است و بازیگرانش پیش برنده هستند. بازیگران صحنه را ترک نمی کنند. و خون عضو لاینفک نمایش است .در همه جایِ زندگی قربانی کننده و قربانی شونده اش وجود دارد. خونابه ای که روی صحنه از همان ابتدا جاری است و با گام های شخصیت هایش به همه جا پخش می شود.

تئاتر بد برای آزادی عمل بازیگرانش، زن پوشی را جایگزین نقش زن می کند، عملیست که خود فی نفسه  خشونت علیه زنان را نیز  فریاد می کشد !

 کاراکترها همگی قربانی اند قربانی فضای خشونت باری که جامعه تحمیلش می کند، خشونت های خانوادگی ، شرایط تحمیلیِ و ناخواسته ، رهاشده گی، و جامعه ای که برای هم نوع خود دل نمی سوزاند. ارزش و هویتی را عرضه نکرده است تا خروجیِ مناسبی دریافت کند. ، قربانیانِ آسیب های اجتماعی از طبقه فرودست(یکی از تبه کاران بدست همکارش کشته می شود) و طبقه متوسط هستند.هنر نیز در معرض تخریب و آسیب و مرگ قرار می گیرد.( حرفه دختر و پسر، بازیگریِ تئاتر است) هنر بی پناه و تنهاست و مرگ هنرمند به صورتی انجام می گیرد که جنازه ای هم از آن باقی نماند( تبه کاران روی جسدها اسید می ریزند تا شناسایی نشود.) پسر در پایان کار برای نجات جان خودش تنها مذبوحانه هنر خود را عرضه می کند( به قاتل خود می گوید که بدن ورزیده ای دارد و می تواند حرکات فرم انجام دهد!). نمایش با حرکات فرم پسر که با زبان بدن از رنج و ترس و ناکامی حرف می زند به پایان می رسد . طنز تلخیست : آنگاه که انسانیت مفری برای حیات ندارد، هنر چه می تواند باشد جز نمایشی از مرگ خود؟
امیرمسعود فدائی و علی جباری این را خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خرید بلیت سانس‌های تازه نمایش "سیزده" به کارگردانی مهدی کوشکی با ۲۰٪ تخفیف وفاداری آغاز شد.

www.tiwall.com/p/sizdah
مریم شریفی، محمد لهاک، مهدی (آرش) رزمجو و رضا بهکام این را خواندند
زهره مقدم این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
موفق شدم تیاتر بد رو در شب آخر اجرا با شرایط سختی ببینم (میدونم که با تاخیر دارم می نویسم)
تیاتر بد، تیاتر زشتی ها، کژی ها، پلشتی ها، بی عدالتی ها، ذهن های مریض و بیمار بطن جامعه بود (البته بقول هاراری، کسی به ما قول نداده بود دنیا بر اساس عدالت بنا شده)

یه تیاتر تاثیر گذار از نظر بنده، ویدیوآرت (و تیزر) کار جذاب و نزدیک به فضا، تحریک کننده فکر و بازی با ذهن به خوبی انجام شد
بازی ها باور پذیر و خوب بود، نمیگم عالی چون انتظارم بیشتر بود...انتظار من از شهروز دل افکار بیشتر بود گرچه بازی هیچکدام از بازیگران نقص جدی ای نداشت.
مهدی کوشکی عزیز، خیلی خودش بود :) امیر باباشهابی بازی مناسبی داشت و رقص پایان بندی کار، در نظر من پایان بندی بسیار تاثیرگذاری بود

قطعا کار کاملی نبود، کارگردانی جای کار داشت، ولی صحنه و بازی ها و متن و حواشی همه به کمک کار درآمده بودند و این خود نکته مهمیست
مجدد ... دیدن ادامه ›› عرض میکنم، پایان بندی بسیار خوبی داشت

در آخر، از اینکه بعضی دوستان از میزان خشونت زیاد کار یا دردناک بودن آن اذیت شده بودند، خیلی برای بنده اینطور نبود..نمیگم دردناک نبود ولی مثل مثلا آبی مایل به صورتی دردناک نبود :)
و در آخر دوم، ممنون میشم انقدددد تاخیر نداشته باشه اجراها، بخدا 25 دقیقه تاخیر زیاده، شاید ما بعدش خدایی نکرده زبونم لال کاری داشته باشیم :)

ممنونم از عوامل کار و خیلی خیلی خسته نباشید بابت این نمایش بد :)
به زعم من نمایش خشونت دو تا نتیجه داره یکی اینکه ترویجش میده یکی ترس ازش بیشتر میشه در مورد بازجویی ترس ایجاد می‌کنه و برای بازجو شاید میزان خشونتش از دید ما عادی بشه
در مورد تبلیغات تئاتر بد هم دیدن دایم صحنه های خف گیری بسیار آسیب زننده است
برای من خیلی حجم خشونتش بالا بود
و دردناکتر اینکه تماشاگر ها میخندیدند
۱۰ آبان ۱۳۹۷
من این اجرا رو دوست داشتم.قبلا هم نظرم رو نوشته بودم.یکی از علت خندیدن نابجا برای این بود که این نمایش در دسته ی کارهای کمدی نوشته شده بود.شوخی مسخره ای با تماشاگران بود این عنوان از طرف تیوال.من بخاطر کوشکی رفتم و راضیم از اجرا اما شک ندارم دوستانی به چشم کمدی اومدن برای دیدن و خب شاید جزو دسته ای از تماشاگران هستن که فقط میخندن!!!! اما هنوزم نمیفهمم کدوم آدم عاقلی این اجرا رو تو تقسیم بندی کمدی گذاشته؟!!!!
۱۲ آبان ۱۳۹۷
بله نرگس خانم، یادمه و نظرتون رو هم خوندم و حتی برای اینکه برم یا نرم یه توصیه کوتاهی کردین :)
واقعا اون داستان کمدیو خندیدن نامشخص موند برای همه
۱۲ آبان ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید