نمایش›بانوی گم شده

کار مونولوگ مانند راه رفتن روی لبه شمشیر است. در صورت اجرای خوب امکان گل کردن آن زیاد است و در صورت اندکی کم کاری تماشاگر را از نیمه راه مایوس می کند. این روزها تئاترهای زیادی با بازیگران متعدد اجرا می روند که به علت دراماتورژی بد حوصله تماشاگر را سر می برد. چه برسد به کار مونولوگ که یک بازیگر بایستی ساعتی به تنهایی تمام توجه بیننده را به خود جلب کند و سرگرمش کند.
بانوی گم شده با متن و میزانسن و از همه مهم تر بازی عالی و مسلط مهشاد مخبری (که واقعا کنجکاو شدم چند سال دارد:) کاری بود که در این کمتر از یک ساعت (راستی چرا اجرای شنبه 40 دقیقه بود؟!) به خوبی قصه خود را شروع کرد، روایت کرد و تمام کرد. حتی رقص و نورپردازی با موسیقی آداجیو کاملا دلنشین و زیبا و بجا کار شده بود. البته در زمان سه چهارم نمایش به نظرم شوخی ها داشت بیش از حد و شبیه استندآپ کمدی می شد که خوشبختانه زیاد ادامه پیدا نکرد. دیدن این کار را به همه تئاتردوستان توصیه می کنم.