فیلم›به وقت شام

به وقت شام همان مسیر فیلم های گذشته حاتمی کیا رو طی می‌کنه و قهرمان محور وبش میره و این بار قهرمان یک خلبان ایرانی است. شروع داستان به خوبی شکل ... دیدن ادامه ›› می‌گیرد و تا نیمه های فیلم جذابیتی که در داستان و سرعت اتفاق وقایع وجود دارد، فرد را میخکوب می‌کند، فیلم با سرعتی بالا تا حدود ۴۵ دقیقه به پیش می‌رود و با وجود اینکه شخصیت ها ناگهانی وارد فیلم و خارح می شوند، اما این خلل آنچنان توی ذوق نمی زند. جلوه های ویژه جالب است اما یک ای کاش بزرگ بجا می ماند و آن است که ای کاش این بخش های فیلم با کمک متخصصان خارجی تهیه می شد تا ضعف های نمایشی آن برطرف شود. تا زمانی که هواپیما به رهبر داعش می رس، هکه چسز به خوبی پیش میره و به شخصه منتظر یک پایان عالی برای فیلم بودم، اما از بعد آن، فیلم به شوخی تبدیل می شود و حالت نمایشی بسیار زیادی می گیرد و به نوعی کسل کننده می شود.بعضی اشتباهات فیلم‌هم با توجه به اینکه حاتمی کیا فرد زبده ای در زمینه جنگ است و سازمان اوج در آن شرکت داشته، قابل چشم پوشی نسشت و از آن ها بعید بود. کاراکترهای فیلم هم تا حدودی به خوبی نمایش داده شدند بجز کاراکترهای داعشی که همان ساده لوحی همیشگی دشمنان ما برایشان در نظر گرفته شده. بابک از پس نقش خود برآمده اما هادی حجازی فر شبسه فیلم لاتاری بازی کرده است و تفاوت چندانی بین این دو نیست. این فیلم از نظر اکشن در جایگاه خوبی قرار میگیرد اما از نظر آشنایی عمیق با مصایب سوریه و تلاش نیروهای ایرانی، و داستان پردازی و نویسندگی نمره خوبی نمی گیرد.

بسیار زیبا،
به نظر من ریتم تندی مثل مد مکس داشت، یه ماشین دائشی ها رو هم شبیه ماشین تو مد مکس درست کرده بودن پر از بلند گو و یه آدم عجیب و غریب روش.
رهبر دائشی ها رو شبیه night king تو گیم آف ترون درست کرده بودن، سوار بر یک اسب به همراه یک شمشیر بزرگ، با یه قیافه متفاوت.
از نظر جلوه های ویژه و فیلم برداری هم بسیار زیبا بود.
داستانش هم حرف نو و دیدگاه تازه ای داشت متفاوت از فیلم های هالیوودی، به خاطره همین این فیلم رو نه تنها با اونا قابل مقایسه می کنه بلکه یه برگ برنده ای هم داره.
مدت ها بود فیلم ایرانی جالبی ندیده بودم، پیشنهاد می کنم حتما ببینید.