در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش بیوه سیاه، بیوه سفید
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 12:12:29
امکان خرید پایان یافته
۱۶ اردیبهشت تا ۱۲ خرداد ۱۳۹۸
۲۲:۰۰  |  ۵۰ دقیقه
بها: ۳۵,۰۰۰ تومان
خشونت علیه زنان
  • تماشاگر گرامی، درب سالن راس ساعت آغاز نمایش، بسته می‌شود و به هیچ عنوان امکان ورود پس از بسته شدن درب وجود ندارد.

گزارش تصویری تیوال از نمایش بیوه سیاه، بیوه سفید / عکاس: سارا ثقفی

... دیدن همه عکس‌ها ››

ویدیوها

آواها

مکان

خیابان حافظ، خیابان نوفل لوشاتو، نبش تقاطع رازی، پلاک ۱۸، عمارت نوفل‌لوشاتو
تلفن:  ۶۶۹۵۲۶۰۰

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
خشونت علیه زنان
همیشه یک چشم کبود
و دندان شکسته
و دماغ خونی نیست.
خشونت اضطرابی است که در جان زن است. که فکر میکند باید
لاغرتر باشد
چاق تر باشد
زیباتر باشد
خوشحال تر باشد
سنگین تر باشد
خانه دار تر باشد
عاقل تر باشد.

خشونت آن چیزی است که زن نیست و فکر میکند باید باشد.

خشونت ... دیدن ادامه ›› آن نقابی است که زن به صورتش میزند تا خودش نباشد تا برای مرد کافی باشد...

دیشب با توقع نه چندان بالایی به دیدن این نمایش رفتم ولی در کل از نمایش لذت بردم.
طراحی صحنه خوب و کارآمد ، موسیقی خوب ، بازی خوب خانم خالقی که با طرز صحبت کردنشون به صورت فارسی دری باعث میشد در طول اجرا حواست رو جمع کنی و دقت کنی تا داستان رو از دست ندی.شاید اگر به صورت محاوره صحبت میکردن با توجه به ندیدن صورت ایشون ، شاید کار خسته کننده میشد.
فضا سازیشون هم خوب بود . طوری که من چهره مادر خجسته و حتی پدر خجسته رو تصور کردم که مادر با نفرت و پدر با علاقه به پرپر شدن دخترشون نگاه میکردن.
علاوه بر همه این ها اجرایی بود لذتبخش به دور از عکاس ، نور و زنگ موبایل ، پچ پچ ، پاپ کورن و یا هر چیز دیگه ای که مانع لذت بردن میشه .
3/5 ستارست نمایش ولی به علت نبودن عوامل مزاحم به 4 رندش میکنم.

تا قبل از نظرت راجع به خود کار رو که خوندم، مو به تنم سیخ شد
آفرین و دمت گرم بسیار :)
۱۲ خرداد ۱۳۹۸
دست و پایی که شما جلوش نباشی، ملاقه و کفگیر ه عباس جان :))
خیلی چاکریم
۱۳ خرداد ۱۳۹۸
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
صحنۀ نمایش با شکل دایرۀ فرش، تکه های میوه و حضور فهم ناپذیر و غریب پیکره هایی در پیرامون این قالی، و حضور بازیگر در حالتی که چهرۀ او در زیر پوشش ... دیدن ادامه ›› است و دیده نمی شود، به نمایش جلوه ای معماگونه داده است. نمایش از ما می خواهد که از چیستی و چرایی این حضورها بپرسیم. و همین طور عنوان نمایش که بر دو شکلِ تنهایی دلالت می کند، باز انگار معمایی است که باید حل شود. شاید درگیرشدن با نمایش به خاطر این مسئله و به خاطر موضوع تلخ آن کار دشواری باشد اما قطعاً درگیرساختنِ تماشاگر برای اندیشیدن به این مسئله که از اخبار تکراری هر روز دائماً حذف می شود، هدف مهمی برای این نمایش است.
مونولوگی با فضای تلخ که در افغانستان رخ می دهد.
متن نمایش زمان را در هم شکسته و به صورت خطی پیش نمی رود.
نمایش، روایتی از خشونتی است که علیه ... دیدن ادامه ›› زنان اتفاق می افتد. زنانی که حق انتخاب ندارند. زنانی که به آنها حق انتخاب برای تنها دفعه ای که قرار است زندگی کنند، داده نمی شود. مگر آنها انسان نیستند، چرا باید برایشان تصمیم گرفته شود، چرا باید برای علایقشان، برای نحوه زندگی و برای هر کاری اجازه بگیرند؟ مگر نه اینکه هر کسی مسئول زندگی خودش است؟ پس چرا بعضی از زنها به گونه ای باید زندگی کنند که آبروی دیگران جلوی افراد دیگری حفظ شود؟ از این قبیل داستان ها زیاد شنیده و دیده ایم. با جزئیات متفاوت اما کلیات مشترک. اما آیا تاکنون در فضایی بوده ایم که آن را بهتر درک کنیم؟ شاید دیدن این نمایش، درک ما را از این ماجرا کمی عمیق تر کند.
داستان زنانی که نه راه پس دارند و نه راه پیش. زنانی که از ترس آبرو، از ترس ریختن آبروی خانواده زندگی شان به تباهی می رود، آمال و آرزوهایشان در هم می شکند و اگر یاغی گری کنند، سر خود را به باد داده اند. روایت تلخی که هر چند متن تأثیر گذاری داشت، اما برای به اجرا در آمدن شاید همچنان نیاز به پخته شدن بیشتر داشت.
@tehrantheatercircle