نمایشنامه‌خوانی›کوه چهل دختر

درباره نمایش:
زمانی که نیروهای عبدالرحمان وارد ارزگان می‌شوند، دست به تجاوز، غارت و هجوم ناجوانمرادنه و هولناک می‌زنند.
این واقعه از هولوکاست یهودیان و قتل عام ارامه فجیع تر است. لشکر عبدالرحمان خان تمام قلعه های هزاره ها را آتش می‌زنند، رمه و گاوان مردم را نابود می‌کنند، زمین‌ها را آتش می‌زنند و تمام مردان اسیر شده را از دم تیغ می‌گذرانند.
زنان را اسیر می‌گیرند و به‌عنوان برده و کنیز به هم دیگر پیشکش می‌کنند و در بازار‌ها به قیمت کمتر از قمت جو و گندم به فروش می‌رسانند.
در شرف شکست و سقوط کامل ارزگان، عده‌ای از زنان دلیر با فرماندهی شیرین هزاره با سلاح های گرم و سرد در برابر تجاوز دشمن می ایستند و نیروهای دشمن را یک به یک نقش بر زمین می‌کنند.
عبدالرحمان خان از تمام نیرو و قوا خود برای شکست شیرین هزاره استفاده می‌کند، فرمانده شیرین هفت شبانه روز نیروهای دشمن را در کوهستان ها و آبادی ها با جنگ و گریز به چالش می‌کشد و سرانجام به کوه چهل دختران می‌رسند؛ زنان شجاع هزاره تا غروب با سنگ جواب گلوله های دشمن را می‌دهند.
سرانجام دشمن در چند قدمی شیرین و یارانش می‌رسند.
شیرین هزاره رو به سمت ارزگان غارت شده می‌کند و به یارانش می‌گوید:
نه راه بازگشت مانده و نه راه فرار ، دشمن در چند قدمی ماست ، ننگی تلخ تر از این نیست که به‌عنوان کنیز و برده در بازارهای قندهار و کابل به فروش برسیم و یا گرم کننده بزم های بوزینه های امیر باشیم.
همه با هم به سمت قله حرکت می‌کنیم و از لاخ بلند کوه به سمت ابدیت، جاودانگی و تاریخ پرواز می‌کنیم.
دشمن که در چند قدمی شیرین و یارانش رسیده بودند، ناباورانه شاهد زیباترین مرگ خود خواسته دختران آزاد و سر بلند هزاره های ارزگانی می‌شوند‌.