نمایش›چهل گیس و حسن کچل

نمایشی بی ادعا ولی ناب
نام کلیشه‎ی حسن کچل انسان را ناخودآگاه وادار می‎کند به علی حاتمی فکر کند ولی ناگفته نماند برای کسانی چون من که تئاتر رسالتش چیز دیگری جز سرگرم کردن است نام موزیکال کمی قابل تامل است که آیا ببینم یا نه در نهایت به لطف چند نقد جامع در سایت تیوال متقاعد شدم ببینم و پس از پایان نمایش چه خوشحال و خرسند از دیدن چنین نمایش نابی.
ابتدا باید مراتب احترام خود را به دست اندر کاران اجرا به موقع نمایش ابراز کنم که نمایش را بدون کمترین تاخیر در یک سالن خوب و شیک با فضای مناسب و صندلی های مناسب برگزار کردند
نمایشنامه خلاقانه به قدری زیبا با صحنه آراسته شده بود که نه چشم را می آزرد و نه کمبودی را گزارش می کرد.
کارگردانی خوب در کنار بازیهای روان و صمیمی به خصوص بازیگران اصلی، یک نمایش بسیار دلچسب را رقم می زد
شوخی های به موقع و کوتاه کار، کمی از بار غم سنگینی که در بطن نمایش بود را به درستی کاهش می داد تا توان اندیشیدن به موضوع را از ببینده ... دیدن ادامه ›› سلب نکند
در پایان باید اضافه کنم که همان مقدار که از دیدن نماش لذت بردم از، دیده نشد کار توسط سایر هنرمندان بنام و سالن کم جمعیتی که اغلب دعوت شده بودند تا نمایش را ببینند و انتظار یک نمایش خاص(به نقل از تئاتر دکلره از اون تئاترای با شکوه که آدم روده بر میشه از خنده نه این تئاترای مسخره که چهار نفر میشینن مزخرف میگن( رو داشتن رنجیده شدم کاش هنرمندای مطرح که صفحات اجتماعیشان کلی عضو دارد و اغلب، تئاترها رو پیشنهاد می کنند، تئاترهای خوب مثل این نمایش را هم که ممکن است با عواملش دوستی و آشنایی نداشته باشند معرفی کنند

این نمایش رو به متولدین دهه ۷۰ به بعد پیشنهاد میدم فکر کنم بهتر بتونن ارتباط برقرار کنن
هلیکوپتری می بینین اسکیت می بینن رپ خوانی و....
دهه های قبل فکر نکنم چیز زیادی دستگیرشون شه!

البته مسلما تاتر سلیقه ایه...