نمایش›نوعی داستان عاشقانه

محشر بود، بازی خیره‌کننده خانم افشارپور و واکنش‌های بعضا جالب آقای تاروردی که در نگاه‌هاش منعکس می‌شد... و نمایشنامه‌ای پر مطلب و ارزشمند (اگرچه پایانش بنظر من زیادی رمانتیک بود)
و شانس من اینکه شب آخر اجرا بود و آقای تاروردی پس از اجرا حرفای قابل تاملی زدن (با آن مناعت دوس داشتنی‌شون)... حیف که تموم شد و دیگه نمی‌شه واسه‌شون تبلیغ کرد... کارای بعدی جبران می‌کنیم :)
دوسشون دارم و براشون آرزوی بهروزی دارم تا بقول خودشون تئاترو ول نکنن تئاترو ول نکنن... و از خونواده‌هاشون که حمایت‌شون کردن تشکر می‌کنم.
پاینده باشید