نمایش›داستان جالب یک نویسنده

در دوران تحصیل عادت داشتم برای به‌خاطر سپردن دروس حفظی ، پس از یک دور خواندن از روی متن، کتاب را در دست بگیرم و مطلب را با نگاه‌های کوتاه به آن از حفظ بازگو کنم. خروجی کار بیان مُقطّع و پر از تپقی از وازه‌ها بود که نه به حفظ کردن می‌مانست نه به روخوانی. چیزی که من در صحنه از جناب محدث دیدم جز این نبود. انگار متن را چند ساعت قبل از اجرا به ایشان رسانده و ایشان در حضور ما مشغول به حفظ کردن آن شده باشند. اصرار به بعضی شوخی‌ها به سبک استندآپ - که اصلاً هم در نیامده بود - نقطه ضعف دیگری در اجرا بود. ولی کار ضربۀ اصلی را از متن می‌خورد، جایی که نویسنده چند داستان غیرمرتبط تعریف می‌کرد بی‌آن‌که بخواهد سرنخ‌هایی برای اتصال موضوعات مطروحه به‌هم، به بازیگر، به مخاطب یا به هر چیز دیگری ارائه کند. در نهایت هم کارگردان نتوانسته بود این متن آشفته و اجرای سَرسَری را به هم وصله کند. شاید تنها نقطه قوت کار اعتماد به‌نفس ستودنی گروه موسیقیِ بسیار جوان و تطابق نسبی طراحی صحنه با عنوان نمایش بود.

در کل ولی تلاش مجموعه و نیت خیرشان در این فعالیت محل احترام بوده و پیروزی‌شان آروزیم است.