نمایش›دکلره

خیلی خوشحالم که دیشب در یک تصمیم یهویی تونستم شب آخر این نمایش فوق العاده رو ببینم...
نمایشی با بازیهای فوق العاده....بازی 4 نفر نمایش عالی بود مخصوصا خانم فتحی که نقششون رو بسیار باورپذیر در آورده بودند...
نمایش از نصفه به بعد هولناک میشه....احساس عدم امنیت بهت دست میده...
مردی که در اول نمایش شروع به نقد اوضاع اقتصادی و اجتماعی می کنه و با همه وجود حرفاش رو قبول داری و تاییدش می کنی و این سوال تو ذهنت میاد که همچین آدمی چرا زندانه؟!؟ به خاطر همین نقداش!؟...بعد می فهمی که قتل انجام داده، باز هم تاثیر سخنرانی اولیه روت هست و ته دلت محکومش نمی کنی....بعد می فهمی که انگار قتل ناموسی بوده....اینجاست که آناهیتا میگه فقط بار اولش سخته!!!...بار اول!؟ذهنت می پرسه یعنی چی بار اول؟!....و بعد حقیقت وحشتناک نمایش رو میشه!!!...مردی که در اول نمایش تاییدش کردی و از حرفاش لذت بردی، یه قاتل زنجیره ای خونسرد بوده که 15 نفر رو تیکه تیکه تیکه تیکه کرده و با اسید محو کرده!!!!....اینجاست که یخ میزنی!!!!!....پشت هر آدمی که قشنگ حرف میزنه، ممکنه یه هیولا بهت لبخند بزنه!!!!!.....
در ایجاد این حس وحشتناک، سه نقش دیگه هم درگیرت می کنن....آناهیتا که تلاش داره تو اعترافات خودش رو زن سرکش و سر به هوایی معرفی کنه ولی در نهایت معلوم میشه زنی هستش که رو حرف شوهر نه نمیگه، حتی اگه اون حرف، همکاری تو تیکه تیکه تیکه تیکه کردن جسد باشه!!...ترمه دخترکی که شاهد خودکشی دوستش بوده و کم کم می فهمی که چه به سر این دخترک اومده که اونجور تو هپروت سیر می کنه و انگار اصلا تو این دنیا نیست....و معلم نقاشی که بهت نشون میده همه قربانیان ... دیدن ادامه ›› این قتلها آدمهای بد و کثیفی نبودن، یعنی باور نکن که این قاتل زنجیره ای برای پاک کردن جامعه این کار رو کرده!! .....
مرسی از همه عوامل نمایش برای یک ساعت میخکوب شدن......و شاید ممنون برای انتقال این حس عدم امنیت که جز واقعیت نیست تو این روزهای ما....