نمایش›دیوان غربی-شرقی

با سلام
دیشب نمایش را دیدم.تا بعد از رقص سماع به شدت درگیر نمایش بودم که البته بخش زیادی از آن به دلیل پشتوانه ادبی و عاشقانه نمایش بود.بعد از آن از ریتم کار از نماد های بکار رفته از فرم اجرا خسته شدم.از بعضی تکرارها حس خوبی نداشتم و بعضی از صحنه پردازی ها را نفهمیدم.
به طور کلی به نظرم چنین اجراهایی برای رسیدن به هماهنگی بیشتر در اجرا و فرم به تمرین بیشتری نیاز دارد.البته دوستی که به اتفاق ایشان کار را تماشا کردیم کاملن محظوظ از اجرا و با حس عمیق عاشقانه از سالن خارج شد و فکر میکنم با وجود فرم متفاوت اجرا، تم عاشقانه در همه قسمتهای نمایش دیده می شد.از همه کسانی که راجع به این نمایش بعد از دیدن آن توضیحاتی داده بودند و مراجعی برای فهم بهتر نمایش معرفی کرده بودند تشکر می کنم.

نمایش دیوان غربی شرقی از هر دو منظر پرفرمنس و نماشنامه اثری فاخر و بسیار مدرن و بی نظیر است. هفته گذشته این افتخار را داشتم تا شاهد این نمایشنامه بی نظیر باشم. دیوان غربی - شرقی در بخش پرفرمنس با هنر نمایی بی نظیر عوامل آن ؛ صحنه هایی کم مانند همانند انجام سماع بیش از 3 دقیقه توسط استاد حسینی و نیز اجرای دیالوگ گروهی بیش از 5 دقیقه ای در توصیف واژه دیوان را رقم زد که تنها دو مورد از هنرنمایی های بیشمار اجرایی محسوب میشدند اما در بخش نمایشنامه شاید بتوان به جرات گفت یکی از بی بدیل ترین شاهکارهای تاریخ تئاتر ایران را شاهدیم. در این نمایشنامه با تلفیق و ترکیب عناصر اسطوره ای یونان و شرق شامل هند و ایران و چین سیری ادبی و انتزاعی در تاریخ افسانه های غربی و شرقی را شاهدیم. من به شخصه در حین و پس از پایان این نمایش حیرت انگیز از احساسی شعف بار لبریز بودم. این نمایش به واقع مستحق واژه اعجاب آور میباشد. همچنین تعهد کاری هنرمندان و عوامل اجرایی این اثر مثال زدنی بود.