سریال›دراکولا

به قول محمد بحرانی، مهران مدیری کاپیتان طنز ایرانه و این بنظر من بهترین کلمه ای که میشه اون رو باهاش توصیف کرد. برای اینکه بدلیل کاریزمای ذاتی و شعور طنزی که داره میتونه تیمش رو به بهترین نحو بکار طنز وادار کنه. این در شرایطی که میبینید اکثر کسانی که با اون کار کردند به تنهایی خیلی موفق نبودند که البته پیمان قاسمخانی استثناست و اونهم برای خودش صاحب سبکه و یک نابغست. حالا این دو نفر تصمیم گرفتن که دوباره باهم همکاری کنند. "خدا رو شکر"

امیدوارم این هنرمند ارزنده کشورمون که اخیراً ابراز خستگی و افسردگی میکرد با انرژی به جایگاه خودش که ارتقاع طنزه برگرده و خنده رو به لب مردم بیاره.

بازارگرمی...

اکنون که تقریبا نیمی از سریال هیولا گذشته بار دیگر در این سالها شاهد شکست مدیری در بازگشت به روزهای اوجش هستیم شاید دیگر نباید انتظاری از مدیری داشت، شاید دیگر در عرصه کمدی هر چه در چنته داشته خرج کرده و دست و پا زدن هایش بیشتر او را فرو می برد. (همکاری دوباره با قاسمخانی ولو در حد طراح قصه) (همکاری با بازیگرهای متفاوت با ترازی بالاتر همچون اصلانی و مقدمی) اگرچه در ابتدا نویددهنده اوج گیری دوباره مدیری است اما مشخص شد که همچنان در بر همان پاشنه میچرخد ولو با رنگ و لعاب بیشتر
مدیری با کمدی آیتمی شروع کرد و با کمک پیمان قاسمخانی و وام گرفتن از سیتکامهای معروف آمریکایی در ادامه سر و شکل داستانی به آنها بخشید که به تولید آثار موفقی چون پاورچین و برره رسید.اما از قهوه تلخ به این سمت به ورطه تکرار افتاد و با جدایی قاسمخانی از پروژه هایش در قصه پردازی هم ناکام ماند. اما او خواست ترفند دیگری به کار بگیرد در واقع مدیری (به خصوص از فیلم ساعت 5 عصر به بعد ) تصمیم گرفت با بها دادن بیشتر و جدی تر به طرح شوخی ها با مضامین سیاسی اجتماعی و با افزودن بار مضمونی به آثارش کمبودهای سختاری را از چشم مخاطب دور نگاه دارد. اما همچنان دغدغه مدیری کمدی فارس ( نمایشی و غلو آمیز) است و با این وجود او میخواهد اثرش به واسطه بار مضمونی مدنظر ژستی رئالیستی به خود بگیرد که منجر به تناقضی بنیادین در روایت میشود؛ تناقض در نوع شوخی ها، تناقض در لحن شوخی ها و در کل تناقض در شخصیت پردازی ها و فضای زیستی اثر
سریال هیولا علاوه بر مشکلاتی چون کمبود ملات کافی برای قصه گویی و درجازدن ... دیدن ادامه ›› در همان طرح اولیه آشکارا از این مشکل رنج میبرد به طور مثال سریال هر بار وارد موقعیت اعتصاب معلمان میشود (مثل سکانس آخر قسمت ششم) فضایی رئالیستی به خود میگیرد و هر بار مدیری و همکارانش سر میرسند مثل (مهمانی لاکچری) به یکباره فضا مملو از شوخی های نمایشی و اغراق آمیز میشود حال کاراکتر هوشنگ در رفت و آمد بین این آدمها تبدیل شده است به ملغمه ای از معلم شریف تحصیلکرده جدی و فرد ساده لوح با ضریب هوشی پایین (انگار کیانوش شبهای برره و مسعود شصتچی مرد هزارچهره) با هم ادغام شده اند. و در نهایت مخاطب در همان ابتدا تکلیفش با این کاراکتر روشن نیست و حضور فرهاد اصلانی هم در نقش چنین کاراکتر ناقص الخلقه ای کمکی نمیکند. بقیه هم که با ارفاق تیپهایی هستند سطحی، و چه حیف که استعدادهای بازیگری شبنم مقدمی در چنین نقش بی مزه ای که معمولا امثال الیکا عبدالرزاقی آنها را بازی میکردند هدر میرود.و خود مدیری هم انگار دارد همان استندآپهای دورهمی را پیاده میکند.
به نظرم اصلا کل این سریال به واسطه همان استندآپها ساخته شده به مثابه دکمه ای که برایش پالتو میدوزند. بنابراین سریال به جای قصه پردازی جذاب و خلق موقعیتهای پر فراز و نشیب که حالا از دلش چند کنایه سیاسی هم دربیاید تبدیل شده است به سریالی با روایتی الکن که عمده جذابیت ظاهری اش همان مضمانین انتقادی و کنایه های سیاسی گلدرشتش است که آن هم با تکرار زیاد از حد قبح اش شکسته شده است و عملا تمام جدیت مسئله ای چنین مهمی (پولشویی ها) را از بین برده و در حد لوس بازی تقلیل داده و در نهایت منجر به بازارگرمی بیشتر سریال در نظر توده ی مردم شده است.

کارهای آقای مدیری همیشه از یه کیفیت حداقلی بسیار بالایی برخودارن و این کار هم از این قاعده مستثنی نیست
پروداکشن بسیار قوی و سطح بالاس..کارگردانی‌های دقیق آقای مدیری و این متفاوت بودن هر کار نسبت به کارهای قبل، بسیار نکات مثبتیه
همکاری دوباره آقای مدیری با آقای قاسم‌خانی هم می‌تونه کار جذابی رو شکل بده..که البته در ادامه بهتر مشخص می‌شه

اما واقعا داستان این کار به طرز عجیب و غریبی کپی ه، یعنی واقعا حتی شغل معلم شیمی بودن رو هم نمی‌شد عوض کرد؟؟ حالا نمی‌دونم در ادامه چطوری داستان رو روایت کنن و جلو برن ولی در حد یک قسمت به طرز تو ذوق زننده‌ای داستان رو از بهترین نمونه خارجی موجود بین سریالا برداشتن..نمی‌دونم، امیدوارم در ادامه دور بشن از این ایده اصلی که حتی پیش‌داستان شخصیت اصلی هم به طور کامل یکی هست!