من به دیدن نمایش اهانت به نویسندگی و کارگردانی خانم نازنین بیوک رفتم... با امکاناتی که در اختیار داشتند و مشکلاتی که داشتند بهترین نمایشی که باید رو به نمایش گذاشتند که نباید از متن و نمایشنامه قوی که داشت خیلی ساده گذشت و نباید نگاه سطحی داشت... این متن نشان دهنده یک ذهن خلاق و بزرگ هستش که یاد آور بازی های رونالدینیو هنگام پاس دادن هستش... به سمت راست نگاه میکنه اما ضربه و پاس به سمت چپ هستش...
و بازیگرانی که اولین اجرا و نمایش آن ها بود واقعا عالی ظاهر شدن هم بدن های آماده و هم ذهن آماده... همه چی به نسبت خوب اما به شرطی که این مسیر ادامه دار باشد...
و درآخر ممنون از تهیه کننده کار جناب آقای محمد اسدنیا که از این بچه ها حمایت کردند..
من در کل کار احساس میکردم رفتم دیدن کار کودک. تنها نقطه قوت کار متن و درون مایه خوب بود که اونم قربانی دکور و لباس خیلی ضعیف و اجرای ضعیف شده بود. به هر حال خسته نباشید برای تلاشتون و امیدوارم در کارهای بعدیتون موفق باشید.
خیلی لذت بردم،بسیار عالی🙏🏽