نمایش›انفعل، ینفعل، انفعال

«پروسه تمرین و تولید این نمایش ، وارونه است»
«کنش ها ، دیالوگ هارا تولید کرده اند»

ایده اینگونه مطرح شد :
ما چه زمان یا چه زمان هایی مُنفَعِل ایم ؟
شاید بهتر است بگوییم چه زمان هایی فعال ایم ؟
تکرار اعمال کاریست که ما به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه در حال انجام آن هستیم ، شاید همین تکرارهای بدون تغییر و بدون دقت است که با وجود انجام عمل ، آنرا حالت اِنفِعال درمی آورد.

مثال های زیادی در این باب قابل مطرح کردن است مثل : هر روز از خواب بیدار شدن ، صبحانه خوردن ، به سر کار رفتن و...
نامگذاری این اعمالِ روتین «فعالیت» خطاب میشود.

اما آیا ما واقعا در زمان انجام این اعمال پر تکرار فعال ایم؟
آیا فعالیت در مصرف کالری و تحرک بدنی خلاصه میشود؟
چگونه میشود در انجام روتین ها همچنان فعال و بکر عمل کرد به طوری که هربار جوری عینی شود که انگار اولین بار است که به وقوع می پیوندد.

من و دوستانم در تجربه ساختن اثر نمایشی جدیدمون با تمرکز بر لحظه به لحظه فعال بودن و فرار از تکرار و نتیجه آن یعنی «اِنفِعال» حتی در پروسه شکل دهی این اثر سعی کردیم از شیوه تکرار به معنی تولید روتین دیگر آثار نمایشی فاصله بگیریم و روش ترتیب دادن را از ساختن بر اثاث متن «نمایشنامه» ، به تولید نمایشنامه فاقد روایت بر پایه «کنش ها و واکنش ها» پیش ببریم.

برای ما روند تولید تئاتر چیزی فراتر از رعایت چهارچوب ها ، قوانین و اصول نوشته شده ایست که به اصطلاحاً روش درست خطاب میشود.
لذا ما نیز با شما پیوسته در این کشف و شهود همراه میشویم بی آنکه از تمام اتفاق ها آگاه باشیم ؛
اینبار ما به عنوان تولیدکننده مامور انتقال معنا نیستیم ما کنش گر هایی هستیم که تک تک شما به اعمال ما معناهای متفاوت میدهید.