نمایش›فتوحات گلشیری

براساس داستان‌های کوتاه هوشنگ گلشیری

از درِ تنگ وارد شوید، زیرا دری که بزرگ و راهی که وسیع است به هلاکت منتهی می‌شود و کسانی‌که این راه را می‌پیمایند، بسیارند. (متی 7:13)

چرایی تجربه‌کردن مسیرهای تازه؟

همزمان با رشدکمی تیاترها و نمایش‌های روی صحنه و گذار به دوره‌ای تازه در تیاتر ایران، مسیله¬ای پیشِ روی ما قرار می‌گیرد که تیاتر، نو شدن خود را از کجا می¬آورد؟ و این نو شدن چرا و به چه دلیلی صورت می‌گیرد؟ آیا پیدا کردن مسیرهای تازه برای ارتباط با مخاطبین می‌تواند نسبتی جدید میان ما و تماشاگران برقرار بکند؟ و آیا این موضوع فهم و درک ما از یک نمایش را دوباره به چالش نمی‌کشد؟ ما چگونه آنچه بر روی صحنه به نمایش‌ درمی‌آید را در نسبتی با زیست اجتماعی امروزی‌مان به فهم خود درمی‌آوریم؟ هر تجربه جدید در واقع پاسخی است به این پرسش‌ها. پاسخ‌ها می‌تواند در مسیر هر تجربه‌ای متفاوت باشد اما وجه مشترک تمامی این پاسخ‌ها می‌تواند یک چیز باشد؛ آزمودن و تجربه کردن امور تجربه نشده. بی‌شک برای گریز از تکرارها و غلتیدن در منطق بازارِ تولیدات هنری که راهی جز تسلیم در برابر خواست مصرف‌کنندگان ندارد راهی جز قدم زدن در مسیر پرخطرِ تجربه کردن نداریم. راهی که روز به روز حرکت در آن دشوارتر به نظر می‌رسد. اما باید پذیرفت که در فقدان توجه به تجربه‌های اجرایی حتی در صورت ناکامی‌شان در نتیجه، آسیب¬های جدی¬ای به تمامیت تیاتر ما وارد خواهد آمد. بنابراین و در راستای راه و روش همیشگی خود بر آن شدیم که به دورافتاده‌ترین راه¬ها قدم بگذاریم و سخت‌ترین مسیرها را برای عبور برگزینیم شاید که حاصل این سختی و مرارت افزودن حداقل دستاوردهایی باشد برای خودمان در مقام تولیدکنندگان، جامعه تیاتر در مقام مخاطبان حرفه¬ای و مخاطبین عام در مقام جامعه¬ای که رو به آن¬ها تیاتر تولید می‌‌کنیم، چرا که بیش از هر زمانی نیازمند مسیرها و صداهای تازه هستیم. 

ما مسیر خود را از دو حوزة پویا و لذت بخش تجسمی و ادبیات داستانی عبور داده¬ایم چرا که معتقدیم زبان تیاتر، زبانی چندرگه و برآمده از کلمات، تصاویر و صداهاست. ما در حوزة تجسمی از تکنیک کولاژ و در ادبیات داستانی از حاصل تلاش¬های نویسندة فقید هوشنگ گلشیری بهره بردیم و تلاشمان بر این بوده که با استفاده از دستاوردهای این دو حوزه چیزی بر خودمان بیافزاییم. برای ما حاصل این تجربه بسیار پربار بوده و در مقام اولین مخاطبان این تجربه (تولیدکنندگان) چیزهای بسیاری دربارة امکانات زبان فارسی، روایت، مکان، ترکیب¬های کولاژی و فضاسازی آموخته‌ایم و حالا در نقطه¬ای ایستاده¬ایم که تجربیاتمان را در قالب اجرای نمایشِ فتوحات گلشیری با مخاطبان خود به اشتراک بگذریم و بر این امید هستیم که بر سر این تجربیات گفتگویی میان ما و مخاطبانمان شکل بگیرد چرا که بدون این گفتگو نتیجه تجربه کردن چندین ماهه فراموش خواهد شد. 

                              مجتبی کریمی- یوسف باپیری