آیا هر تصویری که از واقعهای در گذشته نشان داده میشود، ارزش استناد دارد؟ و آیا با دیدن تنها یک سند دستکاری شده، نباید در تمام روایتهای یک ماجرا دوباره با تردید نگریست؟
مثل یک عکاس جنگ که مدتها پس از پایان گرفتن آن، عکاسی را آموخته و شبیه خبرنگاری که سالها پس از اتمام یک اتفاق به محل حادثه رسیده است، محسن زارع تلاش میکند - در قالب یک پروژهی بلند مدت که سال چهارمش را میگذراند - این سوالها و بسیار دیگر را از "عکس" و "عکاسی مستند" بپرسد. میخواهد بداند چگونه اسناد تاریخی، دوباره و دوباره معنا میشوند، کم و زیاد و دگرگون میشوند، در حالی که مفهوم پابرجا در این میان "استناد" است.
او تصاویر مستند روایتکنندهی جنگ را از هر جا که بتواند جمعآوری و مدتها در آنها به عنوان اشیایی آشنا فکر میکند و میکوشد بیرون از رنگ و فرم و ترکیب، آنها را ببیند و سپس تغییرات خودش را بر آنها اعمال می کند. در آثارش عکس را از مستند بودن تُهی و قسمتی از امکان به یادآوردن، استناد و استفاده از آن جنگ را پاک می کند. نمایشگاه حاضر، شامل گزیده ای از دو مجموعه کارهای این هنرمند است.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید