چیزهایی درباره این شهر. تــــــــهران به زعم بسیاری از مردم ایران نماد بارز مدنیت ( شهرنشینی ) است. خللی که جمله ی فوق در پــس خود پنهان کرده، بیش از آنکه به خاطر اغراق کلماتش باشد، به سبب قدرت همگام شدنش با حقـیـقـتی عریان و بی پرده است. زمانی که آمادگی پنجه در پنجه شدن با این حقیقت، ما را وادار کند تا تخریب و تجدید بی وقـفه ی سازه های آن را به نظاره بنشینیم، خودآگاه و ناخـودآگاه متـوجه آخرین تـلاش های این کلان شـــــــهـر میشویم. مبارزه ای که با راندهای پایانی اش در حواشی شـــــــهر، اگر همه را با شکست بدرقه نکند، در خوشبینانه ترین حالت بدون برنده به پایان میرسد. جایی که عـطـش سـیری ناپـذیر شـــــــــهـر برای بازسـازی و نوسازی شدن، به قیمت دگرگون شدن مدنیت و با کمی بیرحمی خود فرهنگ تمام شده است.با اسـتـناد به جمله ی نخست متن تصور می شود که این شــــــــــهـر آنچه « آرزومندانه » است را در خود گـنجانده؛ گـذر از امل و آرزو، ناگـذرا بودن طمع را نمایان می کند. هـــــــــمان گونه که گذرا بودن همه چـیـز در تـــــــــهـران باعث عـبور از مرزهای خـودش و هزاران تــــــهـران در حال تـــولیـد در دلـش و در کنارش می شود. آنـــــــچه اکنون نمایان می شود شــهر « بدون حیات شهری » است.
حسن زکی
“Something about this city” Most of Iranian people consider Tehran as the definition of civilization.When it seems to be a missing point in the sentence above, that’s because of its compatibility with a naked truth more than its words being exaggerated. When the necessity of facing the truth force us to be a witness to the city non-stop destruction and reconstruction, consciously or not we will be aware of its last attempts. A struggle which if doesn’t turn to a complete failure, in the best case scenario would be finished without anyone actually wins in the suburb. The place where increasing hunger of city for reconstruction has brought an opposite definition for civilization or even culture itself.According to the first sentence of the statement, it seems that this city got everything included wishfully; there is greed beyond every dreamy wishful world border, as well as there is a city without civilization (civilized living) beyond every single “unstability” when passing by Tehran and all of “Tehrans” being reborn inside it and by side.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید