نمایشگاه›عشق، نفرت وتَنقیح

روزهای تعطیل گالری: پنجشنبه ها

در انتظار ظهور

مجموعه­ ی سعید انصافی با عنوان «عشق، نفرت و تنقیح»، به لحاظ طراحی و محتوا، به سنتزی جدید بین فرم­های انتزاعی و عینی دست یافته است. ترکیب جنبه­های فیگوراتیف و آبستره، که در ابتدا ناهمخوان به نظر می­رسد، به سرعت جای خود را به چشم­اندازهای نامنتظره­ای می­دهند که ناشی از کنش متقابل روایت­های خیالی استعلایی و زندگی هستند. اگر در آثار انصافی دقیق شویم، در می­یابیم که او با ایجاد تضاد (مستقیم و غیرمستقیم) بین انتزاع فراطبیعی و جهان مادی، مطلق­گراییِ باور، دولت و سنت را به چالش کشیده است | به عنوان مثال، انتزاع در دو مجموعه­ی «پرتره و ابرقهرمان­های فراموش­شده» و «ابرقهرمان عزیزم»، نشانگر آن است که قدرت «باورهای موسیقایی­شده» چگونه بر زندگی غلبه می­کند. چهره­های ناشناس و بی­شکل، بر این امر دلالت می­کنند که بازی­های اجتماعی، ملی و مذهبی مستلزم قربانی شدن فرد هستند. این چهره­های مبهم، به شکلی معنادار، از به حاشیه راندن فرد به خاطر روایت­های فراطبیعی حکایت می­کنند. مهمتر از همه، پرده­هایی که قسمت بالایی تصاویر را پوشانده، متضمن مفهوم تیاتر هستند: صحنه­ای که داستان­های انسانی در آن قرار می­گیرند و وارد کشمکش می­شوند. این پرده­ها، به­طور مستقیم یا غیرمستقیم، تیاتر ظلم و ستم و خشونت تقدیس شده را ترسیم می­کند که برای بقای سیاسی و مذهبی ضروری شمرده می­شود. پشت این پرده­ها، پرسش­های وجودی درباره­ی ماهیت توصیف­ناپذیر هستی قرار گرفته: یعنی تمایل به تعلق داشتن و یافتن معنا به هر قیمت. این نکته به­روشنی در تصویر جنگجوی قربانی­شده بازتاب یافته که با تیرهای عشق و قطرات خونْ تقدیس شده است | آثار دیگر نمایشگاه نیز حاکی از تمنای «ظهور» است: اشتیاق ظهور دوباره­ی خلوص و معصومیت از دست رفته. در این آثار، وضوح فیگورها به شدت تحت تأثیر رازآلودگی تکه­های بریده­شده­ی انتزاعی قرار گرفته­اند. در اینجا، پیوستن تصاویر عادی و روزمره به اشکال انتزاعی، کیفیتی عاطفی و خودانگارانه را به کار اضافه کرده است. بیش از این، انتزاع­های تخیلی و ناملموس در نهایت تبدیل به افق معنایی و حتی انگیزه­ای برای کند و کاو در تصاویر می­شود. این امر عمدتاً به دلیل این واقعیت پدید می­آید که تصاویر عینی روزمره، مانند کودک و لاله­ها، باعث برانگیختن احساس امیدواری و اشتیاق می­شوند. اشکال انتزاعی بریده­شده، حیاطی اسرارآمیز و ناشناخته را به درون صحنه­های می­دمد. بدین ترتیب، طبیعت و زندگی روزمره، که همواره بدیهی فرض می­شود، در اینجا غیرقابل­پیش­بینی و درک­ناپذیر هستند. چیزی مطلوب و خواستنی در تمام این آثار وجود دارد. تصویری از کودکی در حال تماشای بریده­ای انتزاعی از یک عضو خانواده که بریده­ی دو قلب در کنارش قرار گرفته، دلالت بر کمال مطلوب و شاید میلی ارضا نشده دارد. این تصویر جنبه­ای غم­انگیز دارد، چراکه به نظر می­رسد پسرک به دنبال چیزی است که در دنیای واقعی گم کرده و تنها می­تواند آن را از دل رؤیاهایی انتزاعی بیرون بکشد. آنچه ذهن انسان در حالت انتزاعی می­جوید و آنچه دنیای واقعی به انسان عرضه می­کند معمولاً فرسنگ­ها فاصله دارند. به جرأت می­توان گفت انتزاع در آثار انصافی با فراتر رفتن از جهان توانسته به تجدید نظر در دنیای مادی بپردازند.
عباس دانشوری
دانشگاه ایالتی کالیفرنیا
لس انجلس،۲۰۱۵  

 افتتاحیه: جمعه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۶ الی ۲۰