نمایشگاه›مواجهه اتفاقی

 روزهای تعطیل گالری: پنجشنبه‌ها

موراکامی
مساله را به سادگی بیان کرده است: “ اتفاقات هستند که ما را به پیش
می‌برند”. در مواجهه اتفاقی، وقایع به صورت تصادفی رخ می‌دهند و نه بر اساس
نقشه از پیش تعیین شده. برخی از این اتفاقات تاثیر کمی بر ما دارند و برخی
تاثیر ماندگارتری باقی می‌گذارند. عکاسی در ذات خود، تجسمی از هر دو نوع
اتفاق است: یک ثبت بصری از رخدادی لحظه‌ای است که می‌توان آن را تا ابد دید.

اما به عنوان عکاس، ما الزاما همه چیز را به شانس و
تصادف واگذار نمی‌کنیم. ما نیز زنجیره وقایع خود را می‌سازیم: انتخاب
می‌کنیم که دوربینی در دست داشته باشیم، که با دوربین بیرون برویم، که به
اطراف توجه کنیم، صبر داشته باشیم، جستجو کنیم و دنبال کنیم. گاه از مسیر
اصلی خارج می‌شویم، به دیگران تنه می‌زنیم، برخورد می‌کنیم و در نهایت با
سوژه یکی می‌شویم. دقیقا همان‌گونه که در تیوری خلق عالم هستی، میلیونها
سال قبل اتمها به یکدیگر برخورد کردند و یکی شدند.

آکو سالمی عضو هیکاری کریتیو : “ در گوشه و کنار محیط
اطرافم، لحظاتی را می‌یابم که نور و فضا و آدم‌ها، همگی در تعادلی بدیع
قرار می‌گیرند. گاهی از زاویه پایین عکاسی می‌کنم و گاه منتظر لحظه قطعی
می‌مانم تا حرکت، نور و عناصر صحنه منجر به بهترین ترکیب ممکن گردند.”

شاید این به خاطر قانون جذب باشد که وقتی عنصری در عکس
به سطح عالی خود می‌رسد بقیه عناصر نیز از او تبعیت می‌کنند و نوعی همزمانی
و تجمیع عناصر را باعث می‌شوند.

مارینا سرسیل عضو دیگر هیکاری کریتیو :” عاملی که در
عکاسی مرا مجذوب می‌کند، حرکت آدم‌ها در گوشه و کنار شهر است که باعث فعل و
انفعالات بصری در حرکت‌ها، نورها و سایه‌ها می‌شوند. من به طور خاص جذب
فضاهای خالی می‌شوم که ارتباطات دوسویه اتفاقی بین اَشکال و نورها باعث
آشکار شدن سطحی از واقعیت می‌گردد که در حالت معمول دیده نمی‌شود و این
راوی داستان‌های غیرمنتظره خواهد شد.”

عمل عکاسی به خودی‌خود، تعهدی است برای مواجهه و کشف
درون‌مان، آشکارسازی عشق، زیبایی و یا حتی ترس. ما به دنبال چنان وقایع
تصادفی هستیم که لایه‌های سطحی زندگی را کنار بزند و حقایق ماورای آن را
آشکار کند. گاهی این حقایق تنها برای عکاس آشکار می‌شود و گاه برای بیننده
عکس. بهترین حالت اما آن است که برای هر دو رخ بنمایاند.

کیو ساکاماکی عضو هیکاری کریتیو : “ آرزویم این است که
به جایی برسم که بتوانم نادیدنی‌ها را ثبت کنم. آن‌چه که ورای سوژه قابل
رویت عکس است و چیزی از هویت خودم و از درونم را در آن نشان دهم. زندگی
بدون اتفاق، خسته کننده است. اتفاقات جزء حیاتی عکاسی است. اگر چشم خود را
باز کنیم، وقایع بی‌شماری خواهیم دید که تاثیر گذار هستند. من دوست دارم
چنان لحظاتی را ثبت کنم چرا که در آن حالت یک قدم به آشکار نمودن آن نقطه
دید خاص زندگی، نزدیک‌تر شده‌ام.”

وقایع اتفاقی نیازمند مشاهده دقیق هستند. ممکن است
متوجه رخداد‌هایی که ارزش توجه دارند و لحظاتی که در کسری از ثانیه
می‌گذرند، نشویم. هشیاری دایم، کلید برتری است.

اریک منچر عضو هیکاری کریتیو :” اگر واقعا توجه کنیم،
شاهد جذاب‌ترین تیاترهایی خواهیم بود که توسط شخصیت‌های عجیب زندگی واقعی
اجرا می‌شوند و داستان‌هایی از زندگی با تمام احساس و شور و تاثیرات
متقابلش روایت خواهند کرد.”

در اصل، عکاسی مجموعه‌ای است از چنین ارتباطات اتفاقی.
هیکاری کریتیو نیز مانند عکس‌های‌مان، حاصل یک برخورد اتفاقی میان چهار نفر
از چهار نقطه متفاوت جهان بود. این گروه ایجاد شد تا با عکس‌های‌مان و
عکس‌هایی که انتخاب می‌کنیم و نمایش می‌دهیم، شواهدی بصری از حقایق و
اتفاقات را بیان کنیم، اتفاقاتی که خودِ زندگی هستند و ما را به پیش
می‌بَرند.

گروه هیکاری کریتیو

منبع: سایت گالری‌اینفو