نمایشگاه›تقاطع

روزهای تعطیل گالری: پنجشنبه ها

غزال
رادپی زاده ی تهران سال 1345 است . دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه را نیز
همانجا سپری کرد. علیرغم خواسته اش برای ادامه تحصیلات دانشگاهی در تهران ،
به دلیل فضای نامطلوب دانشگاه ها در دهه 60، نهایتا با انصراف از دانشگاه ،
در سال 1365 راهی فرانسه شد. لیسانس و فوق لیسانس هنرهای بصری را از مدرسه
عالی هنر نیم فرانسه اخذ کرد .[1] و پس از آن نیز در دانشگاه مون پولیه
فرانسه  به تحصیل در رشته سینما پرداخت.

ده سال بعد ( سال 1375) ، رادپی که عمیقا خود را متعلق
به ایران میدانست در پی حفظ ارتباط درونی و ذهنی اش به ایران بازگشت و برای
مدت 4 سال مشغول کار و فعالیت شد. او تلاش کرد برای حل معضلات عملی که در
فضای هنری ایران می شناخت ، راه حل هایی بیابد. در طی این سالها 4 نمایشگاه
انفرادی از آثار خود در فضای خارج از گالری های تهران ( باغ مرد آباد ) و
بدور از چهار چوبهای تنگ قوانین نوشته و نا نوشته های گالری ها و وزارت
ارشاد برگزار کرد . آثاری که شامل فوتو گرام ها ، اینستالیشن هایی از مجسمه
های ناپایدار ، هپنینگ آرت ، ویدیو و پرفورمنس بودند . وی بالاخره مخاطبین
خود را یافت و توانست تاحدی بر جریانهای مرسوم آن روز تهران تاثیر بگذارد.
یکی از اهداف او شکستن خط نامریی میان هنرمندان، گالری داران و مخاطبین
بود . همینطور ایجاد تردید در باورهای مطلق و سنتی و محافظه کارانه در مورد
رسانه ها ، فضای نمایش و راههای بیانی هنر. بعدها پیش از آنکه بار دیگر
ایران ترک کند دو رویداد دیگر را در فضای گالری 13 ونک و گلستان شکل داد که
هر کدام بنوبه ی خود در فضای تهران بی سابقه و تاثیر گذار بودند.

آثار وی در این دوره را باید نوعی ادای دین دانست نسبت
به دوست نزدیکی که در جنگ هشت ساله ایران و عراق از دست داد و همه آنهایی
که در طول سالهای مهاجرت و غیبت غزال در این جنگ کشته شده و یا ضربات
هولناک دیده بودند.

از سال 2000 رادپی در رفت و آمد بین ایران و فرانسه
زندگی کرد . نمایشگاههای بسیاری در فرانسه و همچنین در دیگر نقاط جهان
برگزار کرد و همچنین در بینالهای بین المللی شرکت کرد از جمله پنجاهمین
بینال ونیز در سال 2003 و هشتمین بینال هــاوانا ( کوبا) در سال 2003 –
سومین بینال تیرانا ( آلبانی ) سال 2005 – هفتمین بینال شارجه 2005 - و
پانزدمین بینال ســــــیدنی ( استرالیا ) 2006 .

آثار وی دربسیاری از مجموعه های عمومی در دنیا نگهداری
میشود از جمله در موزه هنر مدرن ، مرکز ژرژ پمپیدو . پاریس فرانسه - و موزه
هنرمدرن. وین - اتریش و موزه تاریخ مهاجرت. پاریس - فرانسه.

در دوره اخیر محور اصلی آثار رادپی ، ریشه ، بی ریشگی و
تعلق است. او خاطر نشان میسازد که اندیشه اصلی او نه مهاجرت ، که تعلق
است. آنچه به زبان ، فرهنگ ، جامعه و خانواده مربوط است . در زندگی معاصر
معنای مهاجرت نیز دچار تغییر گشته . هنگامیکه از مهاجرت سخن می گوییم ، نه
معنای قطع ریشه ها و ریشه دواندن در خاک جدید ، بلکه سخن از پیوند دادن ،
انطباق یافتن و مستقر شدن در شرایطی چند وجهی را در نظر داریم که از فرط
دشواری برای هنرمند به چالشی فراگیر بدل میشود.

منبع: سایت گالری‌اینفو